Titaniet

Titanite , genoemd naar zijn titaniumgehalte, komt voor als doorschijnend tot transparante, roodbruine, grijze, gele, groene of rode monokliene kristallen. Deze kristallen hebben een typische sphenoïde gewoonte en worden vaak samengebracht. Titaniet heeft een subadamantine dat neigt naar licht harsachtige glans, heeft een hardheid van 5,5 en een zwak decolleté. Het soortelijk gewicht varieert tussen 3,52 en 3,54. De brekingsindex van Titanite is 1.885–1.990 tot 1.915–2.050 met een sterke dubbele breking van 0,105 tot 0,135 (biaxiaal positief); onder de microscoop leidt dit tot een opvallend hoog reliëf dat in combinatie met de gebruikelijke geelbruine kleur en ruitvormige doorsnede het mineraal gemakkelijk te herkennen maakt. Transparante exemplaren staan bekend om hun sterke trichroïsme, de drie gepresenteerde kleuren zijn afhankelijk van de lichaamskleur. Door het uitdovende effect van ijzer vertoont sfeen geen fluorescentie onder ultraviolet licht. Sommige titaniet blijkt metamict te zijn, als gevolg van structurele schade als gevolg van radioactieve afbraak van het vaak significante thoriumgehalte. Wanneer bekeken in dunne doorsnede met een petrografische microscoop, kunnen pleochroïsche halo's worden waargenomen in mineralen rond een titanietkristal.

Het mineraal titaniet is een algemeen voorkomend mineraal in felsische dieptegesteenten, pegmatieten, gneisen, schisten en skarns. De typelocatie is Passau, Beieren, Duitsland. Titaniet komt voor in de zandfractie van Nederlandse Kwartaire riviersedimenten. In de zware-mineraalanalyse zoals dat in Nederland bij de Rijks Geologische Dienst gedurende de tweede helft van de twintigste eeuw plaatsvond, wordt het mineraal ingedeeld bij de zogenoemde instabiele groep. Het wordt daarin tot de vulkanische mineralen gerekend. Er worden verschillende variëteiten onderscheiden waarvan er een karakteristiek voor Maaszanden is.

Titanite komt voor als een algemeen bijkomend mineraal in tussenliggende en felsische stollingsgesteenten en bijbehorende pegmatieten. Het komt ook voor in metamorfe gesteenten zoals gneis en leisteen en skarns. Brondocumenten zijn onder meer: Pakistan; Italië; Rusland; China; Brazilië; Tujetsch, St. Gothard, Zwitserland; Madagascar; Tirol, Oostenrijk; Renfrew County, Ontario, Canada; Sanford, Maine, Gouverneur, Diana, Rossie, Fine, Pitcairn, Brewster, New York en Californië in de VS.

Titanite is een bron van titaniumdioxide, TiO2, dat wordt gebruikt in pigmenten. Als edelsteen heeft titaniet meestal een tint chartreuse, maar kan bruin of zwart zijn. De tint hangt af van het Fe-gehalte, waarbij een laag Fe-gehalte groene en gele kleuren veroorzaakt, en een hoog Fe-gehalte dat bruine of zwarte tinten veroorzaakt. Zonering is typerend voor titaniet. Het wordt gewaardeerd om zijn uitzonderlijke verspreidende kracht (0,051, B tot G interval) die groter is dan dat van diamant. Sieradengebruik van titaniet is beperkt, zowel omdat de steen ongebruikelijk is in edelsteenkwaliteit als relatief zacht is. Titaniet kan ook worden gebruikt als een U-Pb-geochronometer, met name in metamorfe terranen.

Titanite of sfeen (van het Griekse sphenos (σφηνώ), wat wig betekent), is een calciumtitaannesosilicaatmineraal, CaTiSiO ₅

​

Titaniet wordt verondersteld om de geest te stimuleren en creatieve vermogens te verbeteren bij gebruik op het derde oog chakra. Bij gebruik op de kruinchakra zou het de helderziende vermogens en meditatie verbeteren. Er wordt ook gezegd dat het empowerment teweegbrengt bij gebruik op de zonnevlechtchakra, evenals tal van andere voordelen. Er wordt aangenomen dat de steen de organisatie verbetert en nuttig kan zijn bij gebruik op de werkplek.