Brazilianiet

Het doorzichtige tot doorschijnende kleurloze, witte, (licht)blauwe of lichtgroene euklaas heeft een witte streepkleur, een glasglans en de splijting is perfect volgens kristalvlak [010]. De gemiddelde dichtheid is 3,04 en de hardheid is 7,5. Het kristalstelsel is monoklien en het mineraal is niet radioactief.

De zeldzaamste variëteit van beryl, dit mineraal is zo zeldzaam dat slechts één rode Beril wordt gedolven voor elke 150.000 edelsteen-kwaliteit diamanten. Het wordt alleen in de VS gevonden en stenen van groot formaat zijn extreem moeilijk te delven. Ook bekend als rode smaragd, is rode Beril extreem duur vanwege zijn schoonheid en zeldzaamheid.

Het doorzichtig tot subdoorschijnend kleurloze, witte, groengrijze, grijsbruine of gele diaspoor heeft een glas- tot parelglans, een witte streepkleur en de splijting van het mineraal is perfect volgens [010] en goed volgens [110]. Het kristalstelsel is orthorombisch. Diaspoor heeft een gemiddelde dichtheid van 3,4, de hardheid is 6,5 tot 7 en het mineraal is niet radioactief. De dubbelbreking van diaspoor is 0,0470 - 0,0500.

Ettringiet is het resultaat van de reactie van tricalciumaluminaat of verbindingen daarvan in cement met sulfaten en water. Ettringiet vormt zich in de cementpasta de eerste paar uur na toevoegen van water. De vorming van ettringiet heeft een forse volumevergroting tot gevolg in het jonge plastische beton. Bij langzame verharding is dit geen direct probleem omdat het beton dan nog plastisch is. Bij snellere verharding kunnen scheuren optreden. Bij bv. vries-dooi-problemen of bij extra aanvoer van sulfaationen kan ettringiet in beton ervoor zorgen dat het beton vanuit de met ettringietkristallen gevulde poriën verzwakt en "verpulvert".

Chrysopraas (Grieks: chrysos, goud en prason, prei) is een variëteit van het mineraal chalcedoon, waarmee het de chemische, optische en fysische eigenschappen deelt. Het kan kleine hoeveelheden nikkel bevatten en heeft een kleur die kan variëren van appelgroen tot diepgroen. Chrysopraas wordt vaak gebruikt als edelsteen. Chrysopraas wordt gewonnen in Australië (Queensland en West-Australië), Duitsland, Polen, Rusland, de Verenigde Staten (in de staten Arizona en Californië) en Brazilië.

Mixite is een zeldzaam Mixite met de formule: BiCu6 (AsO4) 3 (OH) 6 · 3 (H2O). Het kristalliseert in het hexagonale kristalsysteem dat typisch optreedt als uitstralende naaldprisma's en massieve korsten. De kleur varieert van wit tot verschillende tinten groen en blauw. Het heeft een Mohs-hardheid van 3,5 tot 4 en een soortelijk gewicht van 3,8. Het heeft een ongelijke breuk en een schitterende tot onvermurwbare glans. Het komt voor als een secundair mineraal in de geoxideerde zones van koperafzettingen. Bijbehorende mineralen zijn onder meer: bismutiet, smaltiet, natief bismut, atelestiet, erythriet, malachiet en bariet. Het werd in 1879 ontdekt nabij J´achymov, Tsjechië door mijningenieur Anton Mixa. Mixite is ook gevonden in Argentinië, Australië, Oostenrijk, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Hongarije, Italië, Japan, Mexico, Namibië, Polen, Spanje, Zwitserland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Mixite is het naamgenootlid van de mixite-mineraalgroep, die de algemene chemische formule Cu6A (TO4) 3 (OH) 6 · 3H2O heeft, waarbij A een REE, Al, Ca, Pb of Bi is en T P of As is . Naast mixiet bevat deze mineraalgroep de isostructurele mineralen agardiet- (Y), agardiet- (Ce), agardiet- (Nd), agardiet- (La), calciopetersiet, goudeyiet, petersiet- (Ce), petersiet- (Y ), plumboagardiet en zálesíite.

Austinite is een lid van de adeliet-descloizietgroep, adeliet-subgroep, het zink (Zn) eindlid van de koper-Zn-reeks met conichalciet. Het is de zinkanaloog van cobaltaustiniet en nickelaustiniet. Vroeger werd gedacht dat "brickeriet" een andere soort was, maar het wordt nu beschouwd als identiek aan austiniet. Austinite is genoemd ter ere van Austin Flint Rogers (1877–1957), een Amerikaanse mineraloog van Stanford University, Californië, VS.

Het mineraal wurtziet is een zink-ijzer-sulfide met de chemische formule (Zn,Fe)S. Wurtziet wordt vooral aangetroffen in hydrothermale aders en in de omgeving van andere, voor de mijnbouw interessante ertsen. Het mineraal is naamgevend voor de wurtzietstructuur, een belangrijke kristalstructuur in de kristallografie. Wurtziet is naar de Franse scheikundige Charles-Adolphe Wurtze genoemd.