Prasem

Ettringiet is het resultaat van de reactie van tricalciumaluminaat of verbindingen daarvan in cement met sulfaten en water. Ettringiet vormt zich in de cementpasta de eerste paar uur na toevoegen van water. De vorming van ettringiet heeft een forse volumevergroting tot gevolg in het jonge plastische beton. Bij langzame verharding is dit geen direct probleem omdat het beton dan nog plastisch is. Bij snellere verharding kunnen scheuren optreden. Bij bv. vries-dooi-problemen of bij extra aanvoer van sulfaationen kan ettringiet in beton ervoor zorgen dat het beton vanuit de met ettringietkristallen gevulde poriën verzwakt en "verpulvert".

Mixite is een zeldzaam Mixite met de formule: BiCu6 (AsO4) 3 (OH) 6 · 3 (H2O). Het kristalliseert in het hexagonale kristalsysteem dat typisch optreedt als uitstralende naaldprisma's en massieve korsten. De kleur varieert van wit tot verschillende tinten groen en blauw. Het heeft een Mohs-hardheid van 3,5 tot 4 en een soortelijk gewicht van 3,8. Het heeft een ongelijke breuk en een schitterende tot onvermurwbare glans. Het komt voor als een secundair mineraal in de geoxideerde zones van koperafzettingen. Bijbehorende mineralen zijn onder meer: bismutiet, smaltiet, natief bismut, atelestiet, erythriet, malachiet en bariet. Het werd in 1879 ontdekt nabij J´achymov, Tsjechië door mijningenieur Anton Mixa. Mixite is ook gevonden in Argentinië, Australië, Oostenrijk, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Hongarije, Italië, Japan, Mexico, Namibië, Polen, Spanje, Zwitserland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Mixite is het naamgenootlid van de mixite-mineraalgroep, die de algemene chemische formule Cu6A (TO4) 3 (OH) 6 · 3H2O heeft, waarbij A een REE, Al, Ca, Pb of Bi is en T P of As is . Naast mixiet bevat deze mineraalgroep de isostructurele mineralen agardiet- (Y), agardiet- (Ce), agardiet- (Nd), agardiet- (La), calciopetersiet, goudeyiet, petersiet- (Ce), petersiet- (Y ), plumboagardiet en zálesíite.

Austinite is een lid van de adeliet-descloizietgroep, adeliet-subgroep, het zink (Zn) eindlid van de koper-Zn-reeks met conichalciet. Het is de zinkanaloog van cobaltaustiniet en nickelaustiniet. Vroeger werd gedacht dat "brickeriet" een andere soort was, maar het wordt nu beschouwd als identiek aan austiniet. Austinite is genoemd ter ere van Austin Flint Rogers (1877–1957), een Amerikaanse mineraloog van Stanford University, Californië, VS.

Het mineraal wurtziet is een zink-ijzer-sulfide met de chemische formule (Zn,Fe)S. Wurtziet wordt vooral aangetroffen in hydrothermale aders en in de omgeving van andere, voor de mijnbouw interessante ertsen. Het mineraal is naamgevend voor de wurtzietstructuur, een belangrijke kristalstructuur in de kristallografie. Wurtziet is naar de Franse scheikundige Charles-Adolphe Wurtze genoemd.

Tweelingen: komen algemeen voor Symmetrie: tetragonaal, ribben a = 45,93 nm, c = 29,59 nm. Chemie: rutiel kan sporen van ijzer, niobium of tantaal bevatten, maar gewoonlijk is de samenstelling in essentie TiO2.

Het staalgrijze tot paarszwarte enargiet heeft een metallische glans, een zwarte streepkleur, een perfecte splijting volgens kristalvlak [110] en een duidelijke volgens [100] en [010]. De gemiddelde dichtheid is 4,45 en de hardheid is 3. Het kristalstelsel is orthorombisch en het mineraal is noch radioactief, noch magnetisch.

Vernoemd naar de provincie Coquimba in Chili, waar het materiaal voor het eerst werd ontdekt, is coquimbiet een relatief zeldzaam mineraal. Het wordt voornamelijk gevonden in gebieden met een droog klimaat en heeft de neiging te verslechteren in vochtige omgevingen. Soms wordt het gebruikt als verzamelsteen, vooral de paarse variant.

Manganiet is een veelvoorkomend mangaanhoudend mineraal, behorende tot de oxidegroep, met de chemische formule MnO(OH). Manganietkristallen zijn zilvergrijs en monoklien (alhoewel het ook orthorombisch kan lijken). Het is vergelijkbaar met pyrolusiet. Manganiet werd ontdekt en voor het eerst beschreven in 1827.