Biotiet

Net als andere micamineralen heeft biotiet een zeer perfecte basale splitsing en bestaat het uit flexibele vellen of lamellen, die gemakkelijk afbladderen. Het heeft een monoklinisch kristalsysteem, met tabelvormige tot prismatische kristallen met een duidelijke pinacoid-afsluiting. Het heeft vier prismavlakken en twee pinacoid-vlakken om een pseudohexagonaal kristal te vormen. Hoewel niet gemakkelijk te zien vanwege het decolleté en de vellen, is de breuk ongelijk. Het lijkt groenachtig tot bruin of zwart en zelfs geel als het wordt verweerd. Het kan transparant tot ondoorzichtig zijn, heeft een glasachtige tot parelwitte glans en een grijswitte streep. Wanneer biotietkristallen in grote brokken worden gevonden, worden ze ‘boeken’ genoemd omdat ze lijken op boeken met pagina's met veel vellen. De kleur van biotiet is meestal zwart en het mineraal heeft een hardheid van 2,5-3 op de schaal van Mohs voor minerale hardheid. Biotiet lost op in zowel zure als alkalische waterige oplossingen, met de hoogste oplossnelheden bij lage pH. Het oplossen van biotiet is echter sterk anisotroop met kristalrandoppervlakken (h k0) die 45 tot 132 keer sneller reageren dan basale oppervlakken (001).

Biotiet komt voor in de lava van de Vesuvius, in Monzoni en op vele andere plaatsen in Europa. In de VS wordt het gevonden in de pegmatieten van New England, Virginia en North Carolina, evenals in de granieten van Pikes Peak, Colorado en de top van de Mont Blanc.

Leden van de biotietgroep zijn te vinden in een grote verscheidenheid aan stollingsgesteenten en metamorfe gesteenten. Biotiet komt bijvoorbeeld voor in de lava van de Vesuvius en in het opdringerige Monzoni-complex van de westelijke Dolomieten. Biotiet in graniet is meestal armer aan magnesium dan biotiet in het vulkanische equivalent ervan, rhyoliet. Biotiet is een essentiële fenocryst in sommige soorten lamprophyre. Biotiet wordt af en toe aangetroffen in grote splitsbare kristallen, vooral in pegmatietaders, zoals in New England, Virginia en North Carolina, VS. Andere opmerkelijke gebeurtenissen zijn onder meer Bancroft en Sudbury, Ontario Canada. Het is een essentieel bestanddeel van veel metamorfe leisteen en vormt zich in geschikte samenstellingen over een breed bereik van druk en temperatuur. Er wordt geschat dat biotiet tot 7% van de blootgestelde continentale korst uitmaakt. Een stollingsgesteente dat bijna volledig bestaat uit donker mica (biotiet of flogopiet) staat bekend als een glimmeriet of biotitiet. Biotiet kan worden gevonden in combinatie met het gebruikelijke veranderingsproduct chloriet. De grootste gedocumenteerde eenkristallen van biotiet waren vellen van ongeveer 7 m (75 sq ft) gevonden in Iveland, Noorwegen.

Biotite wordt op grote schaal gebruikt om de ouderdom van gesteenten te beperken, door kalium-argondatering of argon-argondatering. Omdat argon bij hoge temperaturen gemakkelijk uit de kristalstructuur van biotiet ontsnapt, kunnen deze methoden voor veel gesteenten slechts minimale leeftijden opleveren. Biotiet is ook nuttig bij het beoordelen van de temperatuurgeschiedenis van metamorfe gesteenten, omdat de verdeling van ijzer en magnesium tussen biotiet en granaat gevoelig is voor temperatuur.

De term biotiet wordt nog steeds gebruikt om niet-geanalyseerde donkere micas in het veld te beschrijven. Biotiet werd in 1847 door JFL Hausmann genoemd ter ere van de Franse natuurkundige Jean-Baptiste Biot, die vroeg onderzoek deed naar de vele optische eigenschappen van mica.

Biotiet werkt op het Derde Oog en Kruinchakra om een helder zicht te geven en innovatieve ideeën aan te moedigen. Het stelt de gebruiker in staat om door onbeduidende details te snijden en geeft een duidelijker beeld van elk probleem, dus het kan heel nuttig zijn op kantoor. Het verbetert de visies van het Derde Oog-chakra en zorgt voor een beter begrip tussen de fysieke en spirituele werelden.