Gabbro

Gabbro heeft een goede taaiheidsscore dankzij de compacte, korrelige interne structuur, waardoor het bestand is tegen breuk tijdens dagelijks gebruik.

Gabbro is bestand tegen de meeste dagelijkse gebruikscondities zoals onderdompeling in water, zonlicht, droogte en gewone vlekken. Echter, voorzichtigheid is geboden met hitte en agressieve chemicaliën.

QAPF-diagram

Gabbro is een dieptegesteente dat ontsloten raakt bij tektonische opheffing bij orogenese of obductie. Het wordt gevormd in de kern van mafische vulkanen en onder oceanische korst. In bepaalde delen van de Zwitserse Alpen is gabbro duidelijk ontsloten. Een vaak als natuursteen gebruikte gabbro komt uit het Zuid-Afrikaanse Bushveld Complex. Dit gesteente werd al voor de Tweede Wereldoorlog naar Europa geëxporteerd, en wordt "Rustenburg" of "Bon Accord" genoemd naar de betreffende groeves. Deze natuursteen is beter bekend als Nero Impala.

plagioklaas, pigeoniet, olivijn, chromiet, ilmeniet

Gabbro bevat vaak waardevolle hoeveelheden chroom, nikkel, kobalt, goud, zilver, platina en kopersulfiden. Orbiculaire variëteiten van gabbro kunnen worden gebruikt als decoratieve gevelstenen, straatstenen en het is ook bekend onder de handelsnaam van zwart graniet. Het wordt ook gebruikt voor werkbladen in de keuken.

Gabbro kan worden gevormd als een massieve, uniforme indringing via in-situ kristallisatie van pyroxeen en plagioklaas, of als onderdeel van een gelaagde indringing als een cumulaat gevormd door bezinking van pyroxeen en plagioklaas. Cumulatieve gabbros worden beter aangeduid als pyroxeen-plagioklaas-adcumulaat. Gabbro is een essentieel onderdeel van de oceanische korst en kan in veel ofiolietcomplexen worden aangetroffen als delen van de zones III en IV (van damwanden tot massieve gabbrozone). Lange gordels van gabbroic-indringers worden meestal gevormd in proto-kloofzones en rond de randen van oude kloven, die binnendringen in de flanken van de kloof. Mantelpluimhypothesen kunnen steunen op het identificeren van mafische en ultramafische indringers en gelijktijdige basaltvulkanisme. Bijna alle gabbros worden gevonden in plutonische lichamen, en de term (zoals de International Union of Geological Sciences aanbeveelt) is normaal gesproken beperkt tot alleen plutonische gesteenten, hoewel gabbro kan worden aangetroffen als een grofkorrelig inwendig oppervlak van bepaalde dikke lava's.

Gabbro is dicht, groenachtig of donkergekleurd en bevat pyroxeen, plagioklaas en kleine hoeveelheden amfibool en olivijn. Het pyroxeengehalte is meestal clinopyroxeen, meestal augiet, maar er kunnen ook kleine hoeveelheden orthopyroxeen aanwezig zijn. Als de hoeveelheid orthopyroxeen meer is dan 95% van het totale pyroxeengehalte (5% of minder clinopyroxeengehalte), dan wordt het gesteente noriet genoemd. Aan de andere kant heeft gabbro meer dan 95% van zijn pyroxenen in de vorm van de monokliene clinopyroxeen (en). Tussenliggende gesteenten worden gabbro-noriet genoemd. Het calciumrijke plagioklaasveldspaat (labradoriet-bytowniet) en pyroxeengehalte variëren tussen 10-90% in gabbro. Als er meer dan 90% plagioklaas aanwezig is, is het gesteente een anorthosiet. Als het gesteente daarentegen meer dan 90% pyroxenen bevat (vaak zijn beide aanwezig), wordt het pyroxeniet genoemd. Gabbro kan ook kleine hoeveelheden olivijn ("olivine gabbro" als een aanzienlijke hoeveelheid olivijn aanwezig is), amfibool en biotiet bevatten. Het kwartsgehalte in gabbro is minder dan 5% van het totale volume. Van kwarts gabbros of monzogabbros is ook bekend dat ze voorkomen, bijvoorbeeld de cizlakiet bij Pohorje in het noordoosten van Slovenië, en zijn waarschijnlijk afkomstig van magma dat oververzadigd was met silica. Essexieten vertegenwoordigen gabbros waarvan het oorspronkelijke magma onderverzadigd was met silica, wat resulteerde in de vorming van de veldspaatachtige mineralen nepheline, cancriniet en sodaliet als aanvullende mineralen in plaats van kwarts. (Silica-verzadiging van een gesteente kan worden geëvalueerd door normatieve mineralogie). Gabbros bevatten kleine hoeveelheden, meestal een paar procent, ijzer-titaniumoxiden zoals magnetiet, ilmeniet en ulvospinel. Gabbro is over het algemeen grofkorrelig, met kristallen in het groottebereik van 1 mm of groter. Fijnkorrelige equivalenten van gabbro worden diabase genoemd (ook bekend als doleriet), hoewel de term microgabbro vaak wordt gebruikt wanneer extra beschrijvend vermogen gewenst is. Gabbro kan extreem grofkorrelig tot pegmatitisch zijn, en sommige pyroxeen-plagioklaas-cumulaten zijn in wezen grofkorrelige gabbro, sommige kunnen naaldvormige kristalgewoonten vertonen. Gabbro is meestal equigranulair van structuur, hoewel het soms porfierachtig kan zijn, vooral wanneer plagioklaas-oikocrysten eerder zijn gegroeid dan de grondmassa-mineralen.

De term "gabbro" werd in de jaren 1760 gebruikt om een reeks gesteentesoorten te noemen die werden gevonden in de ofiolieten van de Apennijnen in Italië. Het is vernoemd naar Gabbro, een gehucht in de buurt van Rosignano Marittimo in Toscane. Toen, in 1809, gebruikte de Duitse geoloog Christian Leopold von Buch de term restrictiever in zijn beschrijving van deze Italiaanse ophiolitische gesteenten. Hij kende de naam "gabbro" toe aan gesteenten die geologen tegenwoordig strikter "metagabbro" (metamorfoseerde gabbro) zouden noemen.

Gabbro wordt gezegd dat het een spirituele steen is die een persoon mentaal en fysiek zal helpen genezen. Veel helderzienden en sjamanen geloven dat het kan helpen de duisternis van vorige levens en daden te onthullen en het individu in staat te stellen naar hun hogere levensdoel te gaan. Voor de meest beschermende en reinigende energie plaats je deze stenen op je wortelchakra en kruinchakra.