Vanadiniet

Het is raadzaam om voorzichtig met vanadiniet om te gaan om stofontwikkeling te voorkomen en daarna de handen grondig te wassen. Draag bij het snijden of polijsten vanadiniet een stofmasker om het inademen van zware metaaldeeltjes te voorkomen. Bewaar vanadiniet in een afgesloten container in een goed geventileerde ruimte, buiten het bereik van kinderen en huisdieren. Voor degenen die betrokken zijn bij kristalgenezing: stop het nooit in je mond.

Vanadinite zit in de Vanadinite van fosfaten en vormt een chemische reeks met de mineralen pyromorfiet (Pb5 (PO4) 3Cl) en mimetiet (Pb5 (AsO4) 3Cl), waarmee het beide vaste oplossingen kan vormen. Terwijl de meeste chemische series de substitutie van metaalionen met zich meebrengen, vervangt deze serie de aniongroepen ervan; fosfaat (PO4), arsenaat (AsO4) en vanadaat (VO4). Veel voorkomende onzuiverheden van vanadiniet zijn onder meer fosfor, arseen en calcium, waar deze kunnen werken als een isomorfe substituut voor vanadium. Vanadiniet dat een grote hoeveelheid van de arseenverontreiniging bevat, staat bekend als endlichiet. Vanadiniet is meestal helderrood of oranjerood van kleur, hoewel soms bruin, roodbruin, grijs, geel of kleurloos. Zijn kenmerkende kleur maakt hem populair bij verzamelaars van mineralen. De streep kan lichtgeel of bruinachtig geel zijn. Vanadiniet kan transparant, doorschijnend of ondoorzichtig zijn en de glans kan variëren van harsachtig tot adamantijn. Vanadiniet is anisotroop, wat betekent dat sommige eigenschappen verschillen wanneer ze langs verschillende assen worden gemeten. Wanneer gemeten loodrecht en parallel aan zijn anisotropie-as, zijn de brekingsindices respectievelijk 2.350 en 2.416. Dit geeft het een dubbele breking van 0,066. Vanadiniet is erg bros en produceert bij breuk kleine, conchoidale fragmenten. De hardheid is 3-4 op de schaal van Mohs, ongeveer hetzelfde als een koperen munt. Vanadiniet is bijzonder zwaar voor een doorschijnend mineraal. Het heeft een molecuulgewicht van 1416,27 g / mol en het soortelijk gewicht kan variëren tussen 6,6 en 7,2 vanwege onzuiverheden.

Vanadiniet komt veel voor als oxidatieproduct in loodertsen. De typelocatie is Zimapan, Hildalgo, Mexico.

Vanadinite komt voor als een secundair mineraal in de geoxideerde zone van loodhoudende afzettingen, het vanadium wordt uitgeloogd uit Vanadinite silicaten. Bijbehorende mineralen omvatten mimetiet, pyromorfiet, descloiziet, mottramiet, wulfeniet, cerussiet, anglesiet, calciet, bariet en verschillende ijzeroxidemineralen. Afzettingen van vanadiniet worden wereldwijd gevonden, waaronder Oostenrijk, Spanje, Schotland, het Oeralgebergte, Zuid-Afrika, Namibië, Marokko, Argentinië, Mexico en 4 staten van de Verenigde Staten: Arizona, Colorado, New Mexico en South Dakota. Vanadinietafzettingen worden gevonden in meer dan 400 mijnen over de hele wereld. Tot de opmerkelijke vanadinietmijnen behoren die van Mibladen en Touisset in Marokko; Tsumeb, Namibië; Cordoba, Argentinië; en Sierra County, New Mexico, en Gila County, Arizona, in de Verenigde Staten.

Vanadinite is een loodchloorvanadaat met de chemische formule Pb5 (VO4) 3Cl. Het is (in gewicht) samengesteld uit 73,15% lood, 10,79% vanadium, 13,56% zuurstof en 2,50% chloor. Elke structurele eenheid van vanadiniet bevat een chloorion omgeven door zes tweewaardige loodionen op de hoeken van een regelmatige octaëder, waarbij een van de loodionen wordt geleverd door een aangrenzend vanadinietmolecuul. De afstand tussen elk lood- en chloorion is 317 picometer. De kortste afstand tussen elk loodion is 4,48 Å. De octaëder deelt twee van zijn tegenoverliggende zijden met die van naburige vanadinieteenheden en vormt een ononderbroken ketting van octaëders. Elk vanadiumatoom is omgeven door vier zuurstofatomen op de hoeken van een onregelmatige tetraëder. De afstand tussen elk zuurstof- en vanadiumatoom is 1,72 of 1,76 Å. Drie zuurstoftetraëders grenzen aan elk van de loden octaëders langs de ketting. Kristallen van vanadiniet voldoen aan een hexagonaal systeem van symmetrie. Deze interne structuur wordt vaak weerspiegeld in de hexagonale externe vorm van de kristallen. De kristallen hebben meestal de vorm van korte hexagonale prisma's, maar kunnen ook worden aangetroffen als hexagonale piramides, ronde massa's of korsten. Een eenheidscel van vanadiniet, de kleinste deelbare eenheid die dezelfde symmetrie en eigenschappen bezit, heeft de vorm van een hexagonaal prisma. De eenheidscel van vanadiniet is samengesteld uit twee van zijn moleculen en heeft de afmetingen a = 10,331 Å en c = 7,343 Å), waarbij a de lengte is van elke zijde van de zeshoek en c de hoogte van het prisma. Het volume van elke eenheidscel van vanadiniet, gegeven door de formule V = ac sin (60 °), is 678,72 Å.

Samen met carnotiet en roscoeliet is vanadiniet een van de belangrijkste industriële ertsen van het element vanadium, dat kan worden gewonnen door roosteren en smelten. Vanadiniet wordt ook af en toe gebruikt als bron van lood. Een gebruikelijk proces voor het extraheren van vanadium begint met het verwarmen van vanadiniet met zout (NaCl) of natriumcarbonaat (Na2CO3) tot ongeveer 850 ° C om natriumvanadaat (NaVO3) te produceren. Dit wordt opgelost in water en vervolgens behandeld met ammoniumchloride om een oranjekleurig neerslag van ammoniummetavanadaat te geven. Dit wordt vervolgens gesmolten om een ruwe vorm van vanadiumpentoxide (V2O5) te vormen. Reductie van vanadiumpentoxide met calcium geeft zuiver vanadium.

Voor het eerst ontdekt in 1801 in Mexico, zijn vanadinietafzettingen sindsdien opgegraven in Zuid-Amerika, Europa, Afrika en Noord-Amerika.

Het werd oorspronkelijk ontdekt in Mexico door de Spaanse mineraloog Andrés Manuel del Río in 1801. Hij noemde het mineraal "bruin lood" en beweerde dat het een nieuw element bevatte, dat hij eerst pancromium en later erythronium noemde. Hij werd echter later wijsgemaakt dat dit geen nieuw element was, maar slechts een onzuivere vorm van chroom. In 1830 ontdekte Nils Gabriel Sefström een nieuw element, dat hij vanadium noemde. Later werd onthuld dat dit identiek was aan het metaal dat eerder door Andrés Manuel del Río was ontdekt. Del Río's "bruine lood" werd ook herontdekt, in 1838 in Zimapan, Hidalgo, Mexico, en werd vanadiniet genoemd vanwege het hoge vanadiumgehalte. Andere namen die sindsdien aan vanadiniet zijn gegeven, zijn johnstoniet en loodvanadaat.

Vanadiniet wordt verondersteld om de mentale functie, concentratie en fysieke uithoudingsvermogen te verbeteren. Vaak gebruikt tijdens inspanningsworkouts, studieperiodes of lange uren op kantoor, zou het actie en productiviteit bevorderen. Het kan worden gebruikt tijdens meditatie of thuis of op de werkplek worden geplaatst. Deze steen harmonieert goed met andere kristallen voor verbeterde helende energie.