Pyrrhotiet

Het ideale FeS-rooster, zoals dat van troiliet, is niet magnetisch. Magnetische eigenschappen variëren met het Fe-gehalte. Meer Fe-rijke, hexagonale pyrrhotieten zijn antiferromagnetisch. Het Fe-deficiënte, monokliene Fe7S8 is echter ferrimagnetisch. Het ferromagnetisme dat algemeen wordt waargenomen bij pyrrhotiet, wordt daarom toegeschreven aan de aanwezigheid van relatief grote concentraties aan ijzervacatures (tot 20%) in de kristalstructuur. Vacatures verlagen de kristalsymmetrie. Daarom zijn monokliene vormen van pyrrhotiet in het algemeen rijker aan defecten dan de meer symmetrische hexagonale vormen, en dus meer magnetisch. Monokliene pyrrhotiet ondergaat een magnetische overgang die bekend staat als de Besnus-overgang bij 30 K die leidt tot een verlies van magnetische remanentie. De verzadigingsmagnetisatie van pyrrhotiet is 0,12 tesla.

Pyrrhotiet is een mineraal dat zeer algemeen voorkomt in diepte- en metamorfe gesteenten. De typelocaties zijn Sudbury, Ontario, Canada en Santa Eulalia, Chihuahua, Mexico. Het mineraal wordt verder gevonden in de Nikolaevskiy mijn, Dal'negors, Primorskiy Kray, Rusland.

Pyrrhotite is een vrij algemeen sporenbestanddeel van mafische stollingsgesteenten, vooral norieten. Het komt voor als segregatie-afzettingen in gelaagde intrusies geassocieerd met pentlandiet, chalcopyriet en andere sulfiden. Het is een belangrijk bestanddeel van de Sudbury-indringing waar het voorkomt in massa's geassocieerd met koper- en nikkelmineralisatie. Het komt ook voor in pegmatieten en in contactmetamorfe zones. Pyrrhotiet gaat vaak gepaard met pyriet, marcasiet en magnetiet. Pyrrhotite heeft geen specifieke toepassingen. Het wordt voornamelijk gewonnen omdat het wordt geassocieerd met pentlandiet, sulfidemineraal dat aanzienlijke hoeveelheden nikkel en kobalt kan bevatten.

Pyrrhotite bestaat als een aantal polytypes van hexagonale of monokliene kristalsymmetrie; binnen hetzelfde exemplaar komen vaak meerdere polytypen voor. Hun structuur is gebaseerd op de NiAs-eenheidscel. Als zodanig bezet Fe een octaëdrische plaats en bezetten de sulfidecentra trigonale prismatische plaatsen. Materialen met de NiAs-structuur zijn vaak niet-stoichiometrisch omdat ze tot 1 / 8ste fractie van de metaalionen missen, waardoor vacatures ontstaan. Een van die structuren is pyrrhotiet-4C (Fe7S8). Hier geeft "4" aan dat ijzeren vacatures een superrooster definiëren dat 4 keer groter is dan de eenheidscel in de "C" -richting. De C-richting wordt conventioneel gekozen parallel aan de symmetrie-hoofdas van het kristal; deze richting komt meestal overeen met de grootste roosterafstand. Andere polytypes zijn: pyrrhotite-5C (Fe9S10), 6C (Fe11S12), 7C (Fe9S10) en 11C (Fe10S11). Elk polytype kan monokliene (M) of hexagonale (H) symmetrie hebben, en daarom noemen sommige bronnen ze bijvoorbeeld niet als 6C, maar als 6H of 6M, afhankelijk van de symmetrie. De monokliene vormen zijn stabiel bij temperaturen onder 254 ° C, terwijl de hexagonale vormen stabiel zijn boven die temperatuur. De uitzondering is voor degenen met een hoog ijzergehalte, dicht bij de troilietsamenstelling (47 tot 50% atoomprocent ijzer) die hexagonale symmetrie vertonen.

Pyrrhotiet wordt momenteel gebruikt als een bron van nikkel en heeft ook historisch gediend als bron van ijzer en zwavel. Goed gevormde exemplaren zijn populair bij verzamelaars. Het is opgenomen in bouwstoffen, maar wordt in recentere studies in verband gebracht met het barsten van beton en andere materialen.

De naam pyrrhotiet is afgeleid van het Griekse pyrrhos, vlamkleurig.

De naam pyrrhotiet is afgeleid van het Griekse pyrrhos, vlamkleurig.