Pyrolusiet

Pyrolusiet is een algemeen mineraal dat voorkomt in sedimentaire en hydrothermale gesteenten en als secundair mineraal gevormd kan worden. De typelocatie is niet gedefinieerd. Het wordt onder andere gevonden in Hori Blatna, Tsjechië.

Pyrolusite en romanechiet behoren tot de meest voorkomende mangaanmineralen. Pyrolusiet komt voor in verband met manganiet, hollandiet, hausmanniet, brauniet, chalcofaniet, goethiet en hematiet onder oxiderende omstandigheden in hydrothermale afzettingen. Het komt ook voor in moerassen en is vaak het gevolg van verandering van manganiet.

Het metaal wordt verkregen door reductie van het oxide met natrium, magnesium, aluminium of door elektrolyse. Pyrolusiet wordt op grote schaal gebruikt voor de vervaardiging van spiegeleisen en ferromangaan en van verschillende legeringen zoals mangaanbrons. Als oxidatiemiddel wordt het gebruikt bij de bereiding van chloor; inderdaad, chloorgas zelf werd voor het eerst beschreven door Karl Scheele in 1774 uit de reactieproducten van pyrolusiet en zoutzuur. In batterijen is natuurlijk pyrolusiet gebruikt, maar voor hoogwaardige batterijen zijn synthetische producten nodig. Pyrolusiet wordt ook gebruikt om ontsmettingsmiddelen (permanganaten) te bereiden en om glas te ontkleuren. Bij menging met gesmolten glas oxideert het het ferro-ijzer tot ferri-ijzer, en geeft zo de groene en bruine tinten af (waardoor het klassiek bruikbaar is voor glasmakers als ontkleuring). Als kleurstof wordt het gebruikt bij calicodruk en verven; voor het verlenen van violette, amber- en zwarte kleuren aan glas, aardewerk en bakstenen; en bij de vervaardiging van groene en violette verven.

Enkele van de beroemdste vroege grotschilderingen in Europa zijn uitgevoerd met behulp van mangaanoxide. Blokken pyrolusiet worden vaak gevonden op Neanderthaler-sites. Het kan zijn opgeslagen als pigment voor grotschilderingen, maar er is ook gesuggereerd dat het werd gemalen en gemengd met tonderzwam om vuur te maken. Mangaanoxide, in de vorm van omber, was een van de vroegste natuurlijke stoffen die door menselijke voorouders werden gebruikt. Het werd al tijdens het midden-paleolithicum gebruikt als pigment. Mogelijk werd het ook door de Neanderthalers gebruikt bij het maken van vuur. De oude Grieken hadden een term μάγνης of Μάγνης λίθος ("Magnes lithos") wat steen van het gebied genaamd Μαγνησία (Magnesia) betekent, verwijzend naar Magnesia in Thessalië of naar gebieden in Klein-Azië met die naam. Twee mineralen worden μάγνης genoemd, namelijk magneetsteen en pyrolusiet (mangaanoxide). Later werd de term μαγνησία gebruikt voor mangaanoxide. In de zestiende eeuw werd het "manganesum" genoemd. Het werd ook Alabandicus genoemd (van de regio Alabanda in Klein-Azië) en Braunstein. Uiteindelijk werd de naam van het element mangaan afgeleid van "manganesum", terwijl "magnesia" de oxide van een ander element, magnesium, ging betekenen.

De oude Grieken hadden een term μάγνης of Μάγνης λίθος ("Magnes lithos") wat betekent dat steen uit het gebied genaamd Μαγνησία (Magnesia) verwijst naar Magnesia in Thessalië of naar gebieden in Klein-Azië met die naam. Twee mineralen worden μάγνης genoemd, namelijk lodestone en pyrolusiet (mangaandioxide). Later werd de term μαγνησία gebruikt voor mangaandioxide. In de zestiende eeuw heette het "manganesum". Het heette ook Alabandicus (uit de regio Alabanda in Klein-Azië) en Braunstein. Uiteindelijk werd de naam van het element mangaan afgeleid van "manganesum", terwijl "magnesiumoxide" het oxide van een ander element, magnesium, ging betekenen.

Pyrolusiet wordt aangeduid als de steen van vertrouwen en transformatie. Er wordt aangenomen dat het de kracht heeft om negatieve energie om te zetten in positieve energie. Het kan iemand helpen die probeert oude gedragspatronen te doorbreken en een nieuwe kijk op het leven te beginnen. Het stimuleert vertrouwen en moed voor de drager en zorgt voor een her-balancering van de chakra's.