Galaxyiet

Het rode tot zilverwitte cobaltiet heeft een orthorombisch kristalstelsel. De kristallen zijn meestal granulair en massief; ze komen zelden vezelig voor. Het breukvlak is bros en heeft een perfecte splijting volgens het breukvlak [001]. De hardheid is 5,5 op de schaal van Mohs en de relatieve dichtheid bedraagt ongeveer 6,33 g/cm³. Cobaltiet heeft de bijzondere eigenschap magnetisch te worden na verhitting. Naast kobalt en arseen kan het mineraal tot 10% ijzer en nikkel bezitten. De violette kleur van sommige exemplaren kan wijzen op insluitsels van erythriet. Cobaltiet is niet radioactief.

Het opaak tot doorschijnend roodgrijs tot dieprode pyrargyriet heeft een submetallische glans, een kersrode streepkleur en het mineraal kent een slechte splijting volgens het kristalvlak [1011]. Het kristalstelsel is trigonaal. Pyrargyriet heeft een gemiddelde dichtheid van 5,85, de hardheid is 2,5 en het mineraal is niet radioactief.

Plumbogummite is een zeldzaam secundair loodfosfaatmineraal, behorend tot de alunite supergroep van mineralen, crandallite subgroep. Enkele andere leden van deze subgroep zijn: Crandalliet, CaAl3 (PO4) 2 (OH) 5 · H2O, waar calcium lood Goyaziet vervangt, SrAl3 (PO4) 2 (OH) 5 · H2O, waar strontium lood vervangt Philipsborniet, PbAl3 (AsO4) 2 (OH) 5 · H2O, waar de arsenaatgroep AsO4 de fosfaatgroep vervangt PO4 Plumbogummiet werd ontdekt in 1819 en genoemd in 1832 van het Latijnse 'plumbum' voor lood, en 'gummi' voor gom, in zinspeling op het loodgehalte en uiterlijk, dat soms lijkt op coatings van gom.

Het opaak bronskleurige tot donkerbruine pyrrhotiet heeft een metallische glans, een grijszwarte streepkleur en het mineraal kent een imperfecte splijting volgens de kristalvlakken [0001] en [1120]. Het kristalstelsel is monoklien. Pyrrhotiet heeft een gemiddelde dichtheid van 4,61, de hardheid is 3,5 tot 4 en het mineraal is niet radioactief. Pyrrhotiet is wel sterk natuurlijk magnetisch.

Carminite ( Carminite (AsO4) 2 (OH) 2) is een watervrij arsenaatmineraal dat hydroxyl bevat. Het is een zeldzaam secundair mineraal dat structureel verwant is aan palermoiet (Li2SrAl4 (PO4) 4 (OH) 4). Sewardiet (CaFe2 (AsO4) 2 (OH) 2) is een analoog van Where is Allahabad, met calcium in sewardiet in plaats van lood in karmijn. Mawbyite is een dimorf (zelfde formule, andere structuur) van karmijn; mawbyite is monoklien en karmijn is orthorhombisch. Het heeft een molecuulgewicht van 639,87 g. Het werd ontdekt in 1850 en genoemd naar de karakteristieke karmijnrode kleur.

Het zwartbruine tot dieprode neptuniet heeft een monoklien kristalstelsel. De kristallen zijn prismatisch of tabulair en zijn meestal zeer mooi gevormd (euhedrisch). Het breukvlak is conchoïdaal (schelpvormig) en heeft een goede splijting volgens het breukvlak [110]. De hardheid is 5 tot 6 op de schaal van Mohs en de relatieve dichtheid bedraagt ongeveer 3,20 g/cm³. Het mineraal is noch magnetisch, noch radioactief. Het vertoont wel piëzo-elektrische eigenschappen.

Het kleurloze of melk- tot bruinwitte witheriet heeft een glasglans, een witte streepkleur en een duidelijke splijting volgens kristalvlak [010]. Het kristalstelsel is orthorombisch. De gemiddelde dichtheid is 4,3 en de hardheid is 3 tot 3,5. Witheriet is niet radioactief.