Caledoniet

Het roodbruin tot bruine of zwarte hübneriet heeft een roodbruine streepkleur, een submetallische glans en een perfecte splijting volgens het kristalvlak [010]. De gemiddelde dichtheid is 7,15 en de hardheid is 4,5. Het kristalstelsel is monoklien en hübneriet is niet radioactief.

Nautilus is een mariene koppotige bekend om zijn kenmerkende spiraalvormige schelp, die is verdeeld in meerdere kamers. Nautilusen kunnen hun drijfvermogen aanpassen door het gasgehalte in hun kamers te reguleren, waardoor ze hun diepte in de oceaan kunnen beheersen en aan roofdieren kunnen ontsnappen. Nautilus komt voor in de tropische wateren van de Indo-Pacifische regio, inclusief gebieden zoals de Filippijnen, Fiji en Australië. Nautilus heeft een lange evolutionaire geschiedenis, die meer dan 500 miljoen jaar teruggaat, en wordt beschouwd als een levend fossiel.

Stolziet is een mineraal met de chemische formule PbWO4 (loodwolframaat). Het werd in 1845 ontdekt en vernoemd naar de Tsjech Joseph Alexi Stolz. Stolziet vormt tetragonale kristallen. Stolziet vormt een vaste mengreeks met wulfeniet en komt daarmee samen vaak voor. In wulfeniet is de wolfraam vervangen door molybdeen.

Eosphorite is een bruin (soms roze) mangaanwaterhoudend fosfaatmineraal met de chemische formule: MnAl (PO4) (OH) 2 · H2O. Het wordt gebruikt als edelsteen. Eosforiet kristalliseert in het monokliene kristalsysteem. Het vormt slanke prismatische kristallen die vaak stralende of bolvormige clusters vormen. De kristallen vertonen vaak pseudo-orthorhombische vormen als gevolg van twinning. Eosforiet vormt een reeks met kindereniet, het ijzerrijke lid, waarbij tweewaardig ijzer het grootste deel van het mangaan in het kristalrooster vervangt. De twee eindstukken zijn isostructureel maar verschillen in hun eigenschappen, zoals kristalopbouw, kleuring en optische eigenschappen. Het werd voor het eerst beschreven in 1878 voor een voorval in de Branchville Mica Mine in Branchville, Fairfield County, Connecticut, VS. De naam is afgeleid van het Griekse έωσφορος voor "dageraaddragend", vanwege zijn roze kleur. Het komt wereldwijd typisch voor als een secundair mineraal in fosfaatrijke granietpegmatieten in combinatie met rhodochrosiet, lithiofiliet, trifyliet, triploïdiet, dickinsoniet, albiet, cookeiet, apatiet, berylloniet, hydroxylherderiet en toermalijn. Een aantrekkelijke combinatie van eosforiet en rozenkwarts komt voor in Taquaral, Minas Gerais, Brazilië.

Het mineraal anataas is een van de drie polymorfen van titaandioxide (TiO2). De andere polymorfen zijn brookiet en rutiel. Het heeft een tetragonale kristalstructuur en wordt vooral toegepast in zonnecellen, lithium-ion batterijen, elektrochrome vensters en sensoren. Het is een halfgeleider met een bandafstand van 3,2 eV. Anataas was vroeger bekend onder de naam octaëdriet, heeft dezelfde scheikundige eigenschappen als rutiel en kristalliseert in hetzelfde systeem, maar het heeft een lagere dichtheid (3,90), is gelig, bruin of zwart van kleur en heeft een duidelijke piramidale of dubbelpiramidale kristalvorm. De glans is metalig of glansachtig bij de doorschijnende variëteit.

Een migmatiet (ook wel anatexiet) is een hooggradig metamorf gesteente dat uit donkere (melanosoom) en lichte (leucosoom) gedeelten bestaat. De scheiding tussen deze donkere en lichte gedeelten ontstaat door partieel smelten of metamorfe differentiatie onder extreme metamorfe omstandigheden. Migmatieten kunnen zowel kenmerken van metamorf gesteente als stollingsgesteente hebben.

Het mineraal berylloniet is een zeldzaam secundair natrium-beryllium-fosfaat, met de chemische formule NaBePO4. Beryllonietkristallen zijn kleurloos tot lichtgeel en hebben een monokliene structuur. Het komt voor als massieve eenheden, die meestal op een matrix van pegmatiet zitten. Het mineraal is noch magnetisch, noch radioactief.

Het doorzichtig tot doorschijnend kleurloze, grijze, gelige of groenige strontianiet heeft een glasglans, een witte streepkleur en de splijting van het mineraal is goed volgens het kristalvlak [110]. Het kristalstelsel is orthorombisch. Strontianiet heeft een gemiddelde dichtheid van 3,78, de hardheid is 3,5 of 2,54g/cm en het mineraal is niet radioactief, behalve 16 verschillende isotopen waaronder isotoop van strontium