Anataas

Eosphorite is een bruin (soms roze) mangaanwaterhoudend fosfaatmineraal met de chemische formule: MnAl (PO4) (OH) 2 · H2O. Het wordt gebruikt als edelsteen. Eosforiet kristalliseert in het monokliene kristalsysteem. Het vormt slanke prismatische kristallen die vaak stralende of bolvormige clusters vormen. De kristallen vertonen vaak pseudo-orthorhombische vormen als gevolg van twinning. Eosforiet vormt een reeks met kindereniet, het ijzerrijke lid, waarbij tweewaardig ijzer het grootste deel van het mangaan in het kristalrooster vervangt. De twee eindstukken zijn isostructureel maar verschillen in hun eigenschappen, zoals kristalopbouw, kleuring en optische eigenschappen. Het werd voor het eerst beschreven in 1878 voor een voorval in de Branchville Mica Mine in Branchville, Fairfield County, Connecticut, VS. De naam is afgeleid van het Griekse έωσφορος voor "dageraaddragend", vanwege zijn roze kleur. Het komt wereldwijd typisch voor als een secundair mineraal in fosfaatrijke granietpegmatieten in combinatie met rhodochrosiet, lithiofiliet, trifyliet, triploïdiet, dickinsoniet, albiet, cookeiet, apatiet, berylloniet, hydroxylherderiet en toermalijn. Een aantrekkelijke combinatie van eosforiet en rozenkwarts komt voor in Taquaral, Minas Gerais, Brazilië.

Een migmatiet (ook wel anatexiet) is een hooggradig metamorf gesteente dat uit donkere (melanosoom) en lichte (leucosoom) gedeelten bestaat. De scheiding tussen deze donkere en lichte gedeelten ontstaat door partieel smelten of metamorfe differentiatie onder extreme metamorfe omstandigheden. Migmatieten kunnen zowel kenmerken van metamorf gesteente als stollingsgesteente hebben.

Het mineraal berylloniet is een zeldzaam secundair natrium-beryllium-fosfaat, met de chemische formule NaBePO4. Beryllonietkristallen zijn kleurloos tot lichtgeel en hebben een monokliene structuur. Het komt voor als massieve eenheden, die meestal op een matrix van pegmatiet zitten. Het mineraal is noch magnetisch, noch radioactief.

Het doorzichtig tot doorschijnend kleurloze, grijze, gelige of groenige strontianiet heeft een glasglans, een witte streepkleur en de splijting van het mineraal is goed volgens het kristalvlak [110]. Het kristalstelsel is orthorombisch. Strontianiet heeft een gemiddelde dichtheid van 3,78, de hardheid is 3,5 of 2,54g/cm en het mineraal is niet radioactief, behalve 16 verschillende isotopen waaronder isotoop van strontium

Brown Snowflake Obsidian is een natuurlijk glas van vulkanische oorsprong. Het glas ontstaat door de snelle afkoeling van lava die rijk is aan kiezelzuur. Door deze snelle stolling krijgen de mineralen geen tijd om te kristalliseren. De steen wordt gekenmerkt door zijn grijswitte ronde vlekken en wordt verwerkt in sieraden.

Het parelwitte, grijze, roze of gelige tot bruinige laumontiet heeft een glasglans, een witte streepkleur en een perfecte splijting volgens de kristalvlakken [110] en [010]. De gemiddelde dichtheid is 2,29 en de hardheid is 3,5 tot 4. Het kristalstelsel is monoklien en het mineraal is niet radioactief.

Het mineraal leadhilliet is een lood-sulfaat-carbonaat met de chemische formule Pb4SO4(CO3)2(OH)2, is monoklien; het komt voor als een secundair mineraal in loodafzettingen, heeft pseudohexagonale kristallen, plaatvormig, een glas- en vetglans (soms parelmoerachtig) en het is doorschijnend.

Het witte, citroengele of kleurloze weloganiet heeft een glasglans, een witte streepkleur en een perfecte splijting volgens kristalvlak [0001]. Het kristalstelsel is triklien. De gemiddelde dichtheid is 3,22 en de hardheid is 3,5. Weloganiet is niet radioactief.