Robijn in Veldspaat

Het kleurloze, blauwige, witte, gele, roze of bruine fenakiet heeft een witte streepkleur en een glasglans. De hardheid van het mineraal is 8 op de schaal van Mohs en het doorzichtig tot doorschijnende mineraal komt voor in kristallen of korrelige of radiale aggregaten. Het soortelijk gewicht van fenakiet is 2,98 en het mineraal heeft een trigonaal kristalstelsel.

Starburst Jaspis, genoemd naar zijn bruine, sterachtige patronen op een bruine achtergrond, is eigenlijk een soort ryoliet. Ook verkocht onder de naam spin jaspis, kan starburst Jaspis mooi gepolijst worden. Deze steen met opvallende patronen wordt gedolven in Mexico, meestal getrommeld en regelmatig verwerkt tot cabochons, kralen, bollen en geodes.

Het roestbruine tantaliet heeft een orthorombisch kristalstelsel. Het komt massief voor en er zijn zelden duidelijke kristallen te zien. Het breukvlak is conchoïdaal en heeft een duidelijke splijting volgens het breukvlak [010]. De hardheid is 6 tot 6,5 op de schaal van Mohs en de relatieve dichtheid bedraagt 8,2 g/cm³. Tantaliet is noch magnetisch, noch radioactief.

Libisch Goud Tektiet is een zeldzame steen die alleen te vinden is in de Westelijke Woestijn van Egypte, waar het zijn naam aan ontleent. Deze steen is voornamelijk gemaakt van puur gesmolten silicaglas, genaamd lechatelieriet. Hoewel de oorsprong van libisch Goud Tektiet onbekend is, wordt sterk gesuggereerd dat deze steen door de oude Egyptenaren als een edelsteen werd beschouwd.

De snoepachtige steen die bekend staat als de cinnaber is vrij zeldzaam, maar het is een interessant materiaal voor geslepen edelstenen, kralen en cabochons. De naam is waarschijnlijk afgeleid van de gelijkenis van de roodachtige of roze markeringen met de kleur van het mineraal dat bekend staat als Cinnabarite, hoewel de cinnaber helemaal geen Cinnabarite bevat. De roze stippen zijn eigenlijk het mineraal dat Thuliet wordt genoemd.

Pyroxenite is een ultramafisch stollingsgesteente dat hoofdzakelijk bestaat uit mineralen van de pyroxeengroep, zoals augiet, diopsiet, hyperstheen, bronziet of enstatiet. Pyroxenieten worden ingedeeld in clinopyroxenieten, orthopyroxenieten en de websterieten die beide typen pyroxenen bevatten (zie onderstaande afbeelding). Nauw verbonden met deze groep zijn de hoornblendieten, die voornamelijk bestaan uit hoornblende en andere amfibolen. Ze zijn in wezen van stollingsoorsprong, hoewel sommige pyroxenieten zijn opgenomen in het metamorfe Lewisiaanse complex van Schotland. De pyroxeenrijke gesteenten, die het resultaat zijn van het type contactmetamorfisme dat bekend staat als pyroxeen-hoornfels facies, hebben siliciumhoudend sediment of basalt protolieten en zijn respectievelijk metapelieten en metabasieten.

Het groene, groenblauwe of blauwe chalcanthiet heeft een glasglans, een witte streepkleur en het mineraal kent een imperfecte splijting (op [110]) en een onduidelijke splijting (op [111]). De gemiddelde dichtheid is 2,21 en de hardheid is 2,5. Het kristalstelsel is triklien en het mineraal is niet radioactief. Omdat het mineraal hygroscopisch is, moet het in een afgesloten ruimte bewaard worden.