Libisch Goud Tektiet

Het roestbruine tantaliet heeft een orthorombisch kristalstelsel. Het komt massief voor en er zijn zelden duidelijke kristallen te zien. Het breukvlak is conchoïdaal en heeft een duidelijke splijting volgens het breukvlak [010]. De hardheid is 6 tot 6,5 op de schaal van Mohs en de relatieve dichtheid bedraagt 8,2 g/cm³. Tantaliet is noch magnetisch, noch radioactief.

De snoepachtige steen die bekend staat als de cinnaber is vrij zeldzaam, maar het is een interessant materiaal voor geslepen edelstenen, kralen en cabochons. De naam is waarschijnlijk afgeleid van de gelijkenis van de roodachtige of roze markeringen met de kleur van het mineraal dat bekend staat als Cinnabarite, hoewel de cinnaber helemaal geen Cinnabarite bevat. De roze stippen zijn eigenlijk het mineraal dat Thuliet wordt genoemd.

Pyroxenite is een ultramafisch stollingsgesteente dat hoofdzakelijk bestaat uit mineralen van de pyroxeengroep, zoals augiet, diopsiet, hyperstheen, bronziet of enstatiet. Pyroxenieten worden ingedeeld in clinopyroxenieten, orthopyroxenieten en de websterieten die beide typen pyroxenen bevatten (zie onderstaande afbeelding). Nauw verbonden met deze groep zijn de hoornblendieten, die voornamelijk bestaan uit hoornblende en andere amfibolen. Ze zijn in wezen van stollingsoorsprong, hoewel sommige pyroxenieten zijn opgenomen in het metamorfe Lewisiaanse complex van Schotland. De pyroxeenrijke gesteenten, die het resultaat zijn van het type contactmetamorfisme dat bekend staat als pyroxeen-hoornfels facies, hebben siliciumhoudend sediment of basalt protolieten en zijn respectievelijk metapelieten en metabasieten.

Het groene, groenblauwe of blauwe chalcanthiet heeft een glasglans, een witte streepkleur en het mineraal kent een imperfecte splijting (op [110]) en een onduidelijke splijting (op [111]). De gemiddelde dichtheid is 2,21 en de hardheid is 2,5. Het kristalstelsel is triklien en het mineraal is niet radioactief. Omdat het mineraal hygroscopisch is, moet het in een afgesloten ruimte bewaard worden.

Moqui Marble zijn afgeronde mineraalformaties die worden aangetroffen in sedimentaire gesteentelagen, voornamelijk bestaande uit ijzerverbindingen. Gevormd onder specifieke chemische omstandigheden, accumuleren ze zich rond een kern zoals een blad of bot. Vaak roestbruin of roodachtig van kleur, kunnen deze dichte formaties variëren van kleine knobbeltjes tot grote rotsblokken. Extern kunnen ze lijken op fossielen en intern kunnen ze zelfs echte fossielen omsluiten. Ze worden wereldwijd gevonden in gesteenten zoals zandsteen en schalie, en intrigeren rotsverzamelaars. Wanneer gepolijst, kunnen ze decoratief worden gebruikt.

Druifagaat is eigenlijk helemaal geen agaat. Druifagaat is een soort kwarts die in clusters van licht- en donkerpaarse bollen vormt, lijkend op druiven. De naam is verbeterd voor marketingdoeleinden.

Het heeft een hardheid van 5 tot 5,5 op de hardheidsschaal van Mohs. De dichtheid is 3,3 tot 4,3 en het mineraal is niet radioactief.

Het doorzichtige tot doorschijnende kleurloze, witte, roze tot groenig gele orthoklaas heeft een witte streepkleur, een glasglans en een perfecte splijting volgens het kristalvlak [001] en een goede volgens [010]. De gemiddelde dichtheid is 2,56 en de hardheid is 6, per definitie. Het kristalstelsel is monoklien en de radioactiviteit van orthoklaas is nauwelijks meetbaar. De gamma ray waarde volgens het American Petroleum Institute is 200,97.