Hoornblende

Groene Steen is een veldterm die gebruikt wordt om elke dichte, donkergroene, veranderde of gemetamorfoseerde basische stollingsgesteente te beschrijven. De kenmerkende groene kleur van groene Steen wordt meestal veroorzaakt door de aanwezigheid van epidoot, actinoliet of chloriet.

Het doorschijnend gele of geeloranje legrandiet heeft een glasglans, een witte streepkleur en de splijting is imperfect volgens het kristalvlak [100]. Legrandiet heeft een gemiddelde dichtheid van 4 en de hardheid is 4 tot 5. Het kristalstelsel is monoklien en het mineraal is niet radioactief.

Het zwarte bixbyiet heeft een metaalglans en een zwarte streepkleur. Het kristalstelsel is isometrisch-diploidaal. Bixbyiet heeft een oneffen breuk en de splijting van het mineraal is imperfect langs kristalvlak [111]. Bixbyietkristallen kunnen tweelingen langs vormen langs kristalvlak [111]. De gemiddelde dichtheid is 4,95 en de hardheid is 6-6,5.

Connellite is een zeldzame minerale soort, een waterhoudend koperchloorsulfaat, Cu19 (OH) 32 (SO4) Cl4 · 3H2O, dat kristalliseert in het hexagonale systeem. Het komt voor als bosjes zeer delicate naaldvormige kristallen met een fijne blauwe kleur, en wordt geassocieerd met andere kopermineralen van secundaire oorsprong, zoals cupriet en malachiet. Het voorkomen ervan in Cornwall, Engeland, werd opgemerkt door Philip Rashleigh in 1802, en het werd voor het eerst chemisch onderzocht door Prof Arthur Connell FRSE in 1847, naar wie het is vernoemd. De typelocatie is Wheal Providence in Carbis Bay in Cornwall. Buiten Cornwall is het op meer dan 200 locaties over de hele wereld gevonden, waaronder Namaqualand in Zuid-Afrika en in Bisbee, Arizona (VS).

Het doorzichtig tot doorschijnend roze of framboosrode pezzotaiet heeft een glasglans, een witte streepkleur en de splijting is imperfect volgens het kristalvlak [001]. Pezzotaiet heeft een gemiddelde dichtheid van 2,97 en de hardheid is 8. Het kristalstelsel is trigonaal en de radioactiviteit van het mineraal is nauwelijks meetbaar. De gamma ray waarde volgens het American Petroleum Institute is 212,96.

Het witte, of grijs-, groen-, geelwittige analciem heeft een glasglans, een witte streepkleur en een onduidelijke splijting volgens de kristalvlakken [100], [010] en [001]. De gemiddelde dichtheid is 2,3 en de hardheid is 5. Het kristalstelsel is triklien en het mineraal is niet radioactief.

Het opaal witte of licht staalgrijze skutterudiet heeft een metallische glans, een zwarte streepkleur en de splijting van het mineraal is duidelijk volgens de kristalvlakken [100] en [111]. Het kristalstelsel is kubisch. Skutterudiet heeft een gemiddelde dichtheid van 6,5, de hardheid is 5,5 tot 6 en het mineraal is niet radioactief.

Het grijs tot zwarte opake ilmeniet heeft een trigonaal kristalstelsel. De ribben van de eenheidscel zijn: a=50.90 nm (nanometer), c=140.80 nm. Het is een mineraal met in het algemeen langwerpige kristallen, soms naaldvormig, meestal korte zuiltjes. Ilmeniet heeft geen splijting. De gemiddelde dichtheid is 4,72 en de hardheid is 5 tot 5,5.