Gibbsiet

Gibbsite heeft drie structurele polymorfen of polytypen: bayeriet (vaak aangeduid als α-Al (OH) ₃ , maar soms als β-Al (OH) ₃ ), doyleiet en nordstrandiet. Gibbsiet kan monoklien of triklien zijn, terwijl bayeriet monoklien is. Doyleite en nordstrandite zijn trikliene vormen.

Gibbsiet is een zeer veelvoorkomend mineraal, het wordt onder andere gevormd als verweringsproduct van kaliveldspaat, maar ook bij verwering van andere gesteenten onder invloed van regenwater. Het mineraal is een belangrijk aluminiumerts. De typelocatie is de bauxiet-afzettingen van Arkansas, Verenigde Staten.

De structuur van gibbsiet is interessant en analoog aan de basisstructuur van de micas. De basisstructuur vormt gestapelde platen van gekoppelde octaëders. Elke octaëder is samengesteld uit een aluminiumion gebonden aan zes hydroxidegroepen, en elke hydroxidegroep wordt gedeeld door twee aluminium octaëders. Een derde van de potentiële octaëdrische ruimtes mist een centraal aluminium. Het resultaat is een neutraal vel: met aluminium als +3 ion en hydroxide a –1 ion is de netto kationische lading van één aluminium per zes hydroxiden (+3) / 6 = +1/2, en evenzo de netto anionische lading van één hydroxide per twee aluminiumatomen is (-1) / 2 = -1/2. Het ontbreken van een lading op de gibbsite-vellen betekent dat er geen lading is om ionen tussen de vellen vast te houden en als een "lijm" werkt om de vellen bij elkaar te houden. De platen worden alleen bij elkaar gehouden door zwakke restbindingen en dit resulteert in een zeer zacht, gemakkelijk te splitsen mineraal. De structuur van gibbsiet is nauw verwant aan de structuur van bruciet, Mg (OH) 2. De lagere lading in bruciet magnesium (+2) in tegenstelling tot gibbsiet's aluminium (+3) vereist echter niet dat een derde van de octaëders vrij is van een centraal ion om een neutraal vel te behouden. De verschillende symmetrie van gibbsiet en bruciet is te wijten aan de verschillende manier waarop de lagen worden gestapeld. Het is de gibbsietlaag die in zekere zin de "plattegrond" vormt voor het mineraal korund, Al2O3. De basisstructuur van korund is identiek aan gibbsiet, behalve dat de hydroxiden worden vervangen door zuurstof. Aangezien zuurstof een lading van -2 heeft, zijn de lagen niet neutraal en vereisen ze dat ze boven en onder de oorspronkelijke laag aan andere aluminiumsoorten worden gehecht, waardoor de raamwerkstructuur ontstaat die de structuur van korund is. Gibbsiet is om een andere reden interessant omdat het vaak wordt aangetroffen als onderdeel van de structuur van andere mineralen. De neutrale aluminiumhydroxideplaten worden aangetroffen tussen silicaatplaten in belangrijke kleigroepen: de illiet-, kaoliniet- en montmorilloniet / smectietgroepen. De individuele aluminiumhydroxidelagen zijn identiek aan de afzonderlijke lagen gibbsiet en worden de gibbsietlagen genoemd. De roosterparameters voor gibbsite zijn afhankelijk van de specifieke methode die wordt gebruikt om ze te meten of te berekenen en worden daarom weergegeven als bereiken hieronder. Er is melding gemaakt van een Al-Al-tussenlaagafstand van 0,484 of 0,494 nm.

Gibbsiet is een belangrijke bron van aluminium, een essentieel metaal dat in veel voorwerpen wordt gebruikt zoals folie, raamkozijnen, gebruiksvoorwerpen en blikjes. Omdat de kristallen die het vormt onopvallend en meestal klein zijn, wordt het niet gebruikt voor sieraden en is het voor verzamelaars niet interessant.

Gibbsite is vernoemd naar George Gibbs (1776–1833), een Amerikaanse mineralenverzamelaar.