Bismut

Bismuth zijn goed voor ongeveer de helft van de productie van bismut. Ze worden gebruikt in cosmetica, pigmenten en enkele farmaceutische producten, met name bismutsubsalicylaat, die worden gebruikt om diarree te behandelen. De ongebruikelijke neiging van bismut om uit te zetten terwijl het stolt, is verantwoordelijk voor een aantal van zijn toepassingen, zoals bij het gieten van drukwerk. Bismut heeft een ongewoon lage toxiciteit voor een zwaar metaal. Aangezien de toxiciteit van lood de laatste jaren duidelijker is geworden, is er een toenemend gebruik van bismutlegeringen (momenteel ongeveer een derde van de bismutproductie) als vervanging voor lood.

In de aardkorst is bismut ongeveer twee keer zo overvloedig aanwezig als goud. De belangrijkste ertsen van bismut zijn bismutiniet en bismiet. Inheems bismut is bekend uit Australië, Bolivia en China. Het verschil tussen mijnbouw en raffinageproductie weerspiegelt de status van bismut als bijproduct van de winning van andere metalen zoals lood, koper, tin, molybdeen en wolfraam. De wereldproductie van bismut uit raffinaderijen is een completere en betrouwbaardere statistiek. Bismut reist in ruw lood (dat tot 10% bismut kan bevatten) door verschillende raffinagestadia, totdat het wordt verwijderd door het Kroll-Betterton-proces dat de onzuiverheden als slak scheidt, of het elektrolytische Betts-proces. Bismut zal zich op dezelfde manier gedragen als een ander van zijn belangrijkste metalen, koper. Het ruwe bismutmetaal uit beide processen bevat nog aanzienlijke hoeveelheden andere metalen, vooral lood. Door het gesmolten mengsel met chloorgas te laten reageren, worden de metalen omgezet in hun chloriden terwijl bismut ongewijzigd blijft. Onzuiverheden kunnen ook met verschillende andere methoden worden verwijderd, bijvoorbeeld met vloeimiddelen en behandelingen die zeer zuiver bismutmetaal opleveren (meer dan 99% Bi).