Amfiboliet

Metamorfe gesteenten die voornamelijk bestaan uit amfibool, plagioklaas, met ondergeschikte epidoot, zoisiet, chloriet, kwarts, titaniet en bijkomend leucoxeen, ilmeniet en magnetiet, die een protoliet van een stollingsgesteente hebben, staan bekend als orthoamfiboliet. Para-amfiboliet zal in het algemeen dezelfde evenwichtsmineralenassemblage hebben als orthoamfiboliet, met meer biotiet, en kan meer kwarts, plagioklaas en, afhankelijk van het protoliet, meer calciet / aragoniet en wollastoniet bevatten.

Amfiboliet werd in Europa in het Neolithicum gebruikt om gereedschappen als bijlkoppen mee te maken in de bandkeramische en Rössenculturen. Tegenwoordig wordt het veel gebruikt als constructiemateriaal in vloeren en gevels vanwege de hardheid en de als decoratief ervaren textuur en donkere kleur.

Amphibolite als een gesteente definieert een bepaalde reeks temperatuur- en drukomstandigheden die bekend staan als de amfibolietfacies. Voorzichtigheid is hier echter geboden voordat u begint met metamorfe mapping op basis van alleen amfiboliet. Ten eerste, wil een orthoamfiboliet of amfiboliet worden geclassificeerd als een metamorfe amfiboliet, het moet zeker zijn dat de amfibool in het gesteente een prograde metamorfisch product is en geen retrograde metamorfisch product. Actinolietamfibool is bijvoorbeeld een algemeen product van retrograde metamorfose van metabasalt bij (bovenste) greenschist facies condities. Vaak zal dit de kristalvorm en gewoonte aannemen van de oorspronkelijke protolietassemblage; actinoliet dat pyroxeen pseudomorf vervangt, is een aanwijzing dat het amfiboliet mogelijk geen piek metamorfe kwaliteit vertegenwoordigt in de amfibolietfacies. Actinoliet-leisteen is vaak het resultaat van hydrothermische verandering of metasomatisme, en is dus niet noodzakelijk een goede indicator van metamorfe omstandigheden wanneer het geïsoleerd wordt genomen. Ten tweede moeten de microstructuur en de kristalgrootte van het gesteente geschikt zijn. Amfiboliet facies condities worden ervaren bij temperaturen hoger dan 500 ° C en drukken lager dan 1,2 GPa, ruim binnen het ductiele vervormingsveld. Gneistextuur kan in de buurt voorkomen, zo niet dan kunnen mylonietzones, bladvorming en ductiel gedrag optreden, inclusief streklijnen. Hoewel het niet onmogelijk is om overblijfselen van protolietmineralogie te hebben, is dit zeldzaam. Vaker is het vinden van fenocrysten van pyroxeen, olivijn, plagioklaas en zelfs magmatische amfibolen zoals pargasiet rhombohedra, gepseudomorfeerd door hoornblende amfibool. Oorspronkelijke magmatische texturen, vooral ruwe magmatische gelaagdheid in gelaagde indringers, worden vaak bewaard.