Troilite

Troiliet is gerapporteerd in verschillende meteorieten samen met daubréeliet, chromiet, sfaleriet, grafiet en een verscheidenheid aan fosfaat- en silicaatmineralen. Het is ook gerapporteerd in serpentien van de Alta-mijn, Del Norte County, Californië en in gelaagde magmatische intrusies in West-Australië, de Ilimaussaq-intrusie van Zuid-Groenland, het Bushveld-complex in Zuid-Afrika en bij Nordfjellmark, Noorwegen. In de Zuid-Afrikaanse en Australische voorkomens is het geassocieerd met koper-, nikkel-, platina-ijzererts afzettingen samen met pyrrhotiet, pentlandiet, mackinawiet, cubaniet, valleriiet, chalcopyriet en pyriet. Troiliet wordt zeer zelden aangetroffen in de aardkorst (zelfs pyrrhotiet is relatief zeldzaam in vergelijking met pyriet en ijzersulfaat mineralen). De meeste troiliet op aarde is van meteoriet oorsprong. Een ijzermeteoriet, Mundrabilla, bevat 25 tot 35 volumeprocent troiliet. De bekendste troiliet-bevattende meteoriet is Canyon Diablo. Canyon Diablo Troiliet (CDT) wordt gebruikt als standaard voor relatieve concentraties van verschillende isotopen van zwavel. De meteorietstandaard is gekozen vanwege de constante zwavelisotopenverhouding in meteorieten, terwijl de zwavelisotopensamenstelling in aardmateriaal varieert door bacteriële activiteit. In het bijzonder kunnen bepaalde zwavelreducerende bacteriën SO4 1,07 keer sneller reduceren dan SO4, wat de S/S verhouding met maximaal 10% kan verhogen. Troiliet is het meest voorkomende sulfide-mineraal aan het maanoppervlak. Het vormt ongeveer één procent van de maankorst en is aanwezig in elke rots of meteoriet afkomstig van de maan. Met name bevatten alle basaltmonsters gebracht door de Apollo 11, 12, 15 en 16 missies ongeveer 1% troiliet. Troiliet wordt regelmatig gevonden in Marsmeteorieten (dat wil zeggen, die afkomstig van Mars). Net zoals op het maanoppervlak en in meteorieten is het aandeel troiliet in Marsmeteorieten ongeveer 1%. Gebaseerd op observaties van het Voyager-ruimteschip in 1979 en Galileo in 1996, zou troiliet ook aanwezig kunnen zijn in de rotsen van Jupiter's satellieten Ganymedes en Callisto. Hoewel experimentele gegevens voor de manen van Jupiter nog zeer beperkt zijn, gaat theoretische modellering uit van een groot percentage troiliet (~22,5%) in de kern van deze manen.

Troiliet heeft een hexagonale structuur (Pearson-symbool hP24, ruimtegroep P-62c nr. 190). De eenheidscel is ongeveer een combinatie van twee verticaal gestapelde basis NiAs-type cellen van pyrrhotiet, waarbij de bovenste cel diagonaal verschoven is. Om deze reden wordt troiliet soms pyrrhotiet-2C genoemd.