Stilbiet

De kleur is meestal kleurloos of wit, ook geel, bruin, roze, zalm, oranje, rood, groen, blauw of zwart. De glans is in het algemeen glasachtig, en op het perfecte decolleté evenwijdig aan het symmetrievlak is het opvallend parelachtig. De streep is wit en kristallen zijn transparant tot doorschijnend. De hardheid is 3 ⁄2 tot 4 en het soortelijk gewicht 2,12 tot 2,22. Splitsing is perfect op {010}, slecht op {001}. Het mineraal is broos, met een conchoïdale of ongelijke breuk. Het is niet radioactief. Stilbite is biaxiaal (-) met brekingsindices: Nx = 1.479 tot 1.492, Ny = 1.485 tot 1.500, Nz = 1.489 tot 1.505 Nx = 1.484 tot 1.500, Ny = 1.492 tot 1.507, Nz = 1.494 tot 1.513

Stilbiet is een algemeen voorkomende zeoliet die gevormd wordt in amygdaloidale spleten in basalten, zoals pegmatieten. Er is geen gedefinieerde typelocatie, maar het mineraal werd bestudeerd op IJsland, de Andreasberg in de Duitse Harz, de Dauphinoise Alpen en in Noorwegen.

Waar bronnen celparameters geven voor stilbite-Na, zijn ze dezelfde als die voor stilbite-Ca. De eenheidscel kan worden beschouwd als een monokliene cel met β dichtbij 130 ° en één formule-eenheid per eenheidscel (Z = 1), of als een grotere pseudo-orthorhombische cel met β dichtbij 90 ° en Z = 2. Celparameters voor de monokliene cel: a = 13,595 tot 13,69 Å, b = 18,197 tot 18,31 Å, c = 11,265 tot 11,30 Å, β = 127,94 tot 128,1 ° a = 13,63 Å, b = 18,17 Å, c = 11,31 Å, β = 129,166 ° a = 13,60 tot 13,69 Å, b = 18,20 tot 18,31 Å, c = 11,27 Å, β = 128 ° Celparameters voor de pseudo-orthorhombische cel: a = 13,595 tot 13,69 Å, b = 18,197 tot 18,31 Å, c = 17,775 tot 17,86 Å, β = 90,00 tot 90,91 ° a = 13,595 tot 13,657 Å, b = 18,197 tot 18,309 Å, c = 17,775 tot 17,842 Å, β = 90:05 tot 90,91 ° (Z wordt verdubbeld tot Z = 4 omdat de formule eenheid gehalveerd tot NaCa2Al5Si13O36.14H2O) a = 13,69 Å, b = 18,25 Å, c = 11,31 Å, β = 128,2 ° a = 13,60 tot 13,69 Å, b = 18,20 tot 18,31 Å, c = 17,78 tot 17,86 Å, β = 90,0 tot 90,91 ° Het raamwerk van stilbite is pseudo-orthorhombisch met de open kanalen die typisch zijn voor zeolieten. Het heeft 10-ledige ringen en 8-ledige ringen die kanalen vormen parallel aan respectievelijk a en pseudo-orthorhombische c.

De open kanalen in de stilbite-structuur werken als een moleculaire zeef, waardoor deze koolwaterstoffen kan scheiden tijdens het raffineren van aardolie.

Ooit werd verondersteld dat heulandiet en stilbiet identieke mineralen waren. Nadat men ontdekte dat het twee verschillende soorten waren, werd in 1818 de naam desmine ("een bundel") voorgesteld voor stilbiet, en deze naam wordt nog steeds gebruikt in Duitsland. De Engelse naam "stilbite" komt van het Griekse stilbein = schijnen, vanwege de parelglans van de {010} vlakken.

Stilbite is overvloedig aanwezig in de vulkanische rotsen van IJsland, de Faeröer, Isle of Skye, Bay of Fundy, Nova Scotia (waar het het provinciale mineraal is), het noorden van New Jersey en North Carolina. Zalmroze kristallen komen voor met bleekgroen apophylliet in de Deccan Traps nabij Mumbai (Bombay) en Pune, India; witte schoofachtige groepen bedekken de calciet (IJsland-spar) van Berufjord bij Djupivogr in IJsland; bruine schoven worden gevonden in de buurt van Paterson, New Jersey in de Verenigde Staten; en kristallen met een steenrode kleur worden gevonden in Old Kilpatrick, Schotland.

IJsland wordt algemeen beschouwd als de typelocatie voor stilbite-Ca. Aangenomen wordt dat het de Helgusta Iceland Spar-mijn is, langs Reydarfjordur. Uitstekende witte vlinderstrikken van stilbiet worden hier gevonden op calciet en kwarts, geassocieerd met heulandiet en laumontiet in holtes.

De typelocatie voor stilbite-Na is Kaap Pula, Pula, provincie Cagliari, Sardinië, Italië. Kleine, glanzende, witte of roze, puntige bladen van stilbite-Na, en vormloze massa's, tot 5 cm in diameter, zijn daar gevonden, die een dunne korst van roodachtig heulandiet bedekken in grote breuken en holtes in het sterk verweerde vulkanische andesiet of rhyoliet.

De tertiaire Deccan-basalten van West-India zijn de meest productieve bronnen van stilbiet ter wereld. Stilbiet is de meest voorkomende zeoliet in de tholetische basaltplateaus bij Nasik en Pune en neemt in overvloed af naar de kust bij Mumbai.

Stilbite vertoont een grote variatie in uitwisselbare kationen: silicium- en aluminiumionen bezetten gelijkwaardige locaties en kunnen elkaar vervangen. Aangezien silicium en aluminium een verschillende lading hebben (Si en Al), moeten de ionen die de natrium / calcium-site bezetten zich aanpassen om de ladingsbalans te behouden. Er is een continue reeks tussen stelleriet, waarvan de formule kan worden geschreven als Ca4 (Si28Al8) O72,28 (H2O), en stilbiet, en een andere continue reeks tussen stilbiet en barreriet, Na8 (Si28Al8) O72,26 (H2O). Epistilbite is een aparte zeolietsoort die geen verband houdt met stilbite.

Heulandiet en stilbiet werden ooit als identieke mineralen beschouwd. Nadat werd vastgesteld dat het om twee aparte soorten ging, werd in 1818 de naam desmine ("een bundel") voorgesteld voor stilbite, en deze naam wordt nog steeds gebruikt in Duitsland. De Engelse naam "stilbite" komt van het Griekse stilbein = schijnen, vanwege de parelwitte glans van de {010} gezichten.

Stilbiet wordt verondersteld een aardende kracht te bieden voor spirituele energie en een persoon te helpen op hun spirituele reis. Het biedt bescherming in zowel de fysieke wereld als het spirituele rijk, en er wordt aangenomen dat het het bewustzijn van andere dimensies vergroot. Het kan helpen bij het slapen, het biedt een kalmerende balans voor een overprikkelde geest en stimuleert ontspanning.