Scorodiet

Het doorzichtig tot doorschijnend kleurloze, witte, roze, paarse of blauwe benitoiet heeft een glasglans, een witte streepkleur en een slechte splijting volgens het kristalvlak [1011]. De gemiddelde dichtheid is 3,6 en de hardheid is 6 tot 6,5. Het kristalstelsel is hexagonaal en het mineraal is niet radioactief.

Het doorzichtig tot doorschijnend kleurloze, grijze, gele, blauwe of groene anglesiet heeft een diamantglans, een witte streepkleur en de splijting van het mineraal is goed volgens het kristalvlak [001] en duidelijk volgens [210]. Het kristalstelsel is orthorombisch. Anglesiet heeft een gemiddelde dichtheid van 6,3, de hardheid is 2,5 tot 3 en het mineraal is niet radioactief. De brekingsindex is van 1,878 tot 1,895 en de dubbelbreking is 0,0170. Het bestaat voor 68,3 procent uit lood en is vanwege dat loodgehalte redelijk zwaar.

Het opaak kleurloze, donkergrijs tot zwarte ilvaiet heeft een submetallische glans, een bruinzwarte streepkleur en de splijting van het mineraal is duidelijk volgens de kristalvlakken [010] en [001]. Het kristalstelsel is orthorombisch. Ilvaiet heeft een gemiddelde dichtheid van 4,01, de hardheid is 5,5 tot 6 en het mineraal is niet radioactief.

Groene Steen is een veldterm die gebruikt wordt om elke dichte, donkergroene, veranderde of gemetamorfoseerde basische stollingsgesteente te beschrijven. De kenmerkende groene kleur van groene Steen wordt meestal veroorzaakt door de aanwezigheid van epidoot, actinoliet of chloriet.

Hoornblende is een steenvormend mineraal van de amfiboolgroep, en kan worden aangetroffen in stollings- en metamorfe gesteenten. Ze zijn zwart tot donkergroen van kleur en meestal ondoorzichtig. Zeer zuivere exemplaren kunnen transparant zijn. In Nederlands komt de steen voor in rivierazettingen van de Rijn.

Het doorschijnend gele of geeloranje legrandiet heeft een glasglans, een witte streepkleur en de splijting is imperfect volgens het kristalvlak [100]. Legrandiet heeft een gemiddelde dichtheid van 4 en de hardheid is 4 tot 5. Het kristalstelsel is monoklien en het mineraal is niet radioactief.

Het zwarte bixbyiet heeft een metaalglans en een zwarte streepkleur. Het kristalstelsel is isometrisch-diploidaal. Bixbyiet heeft een oneffen breuk en de splijting van het mineraal is imperfect langs kristalvlak [111]. Bixbyietkristallen kunnen tweelingen langs vormen langs kristalvlak [111]. De gemiddelde dichtheid is 4,95 en de hardheid is 6-6,5.

Connellite is een zeldzame minerale soort, een waterhoudend koperchloorsulfaat, Cu19 (OH) 32 (SO4) Cl4 · 3H2O, dat kristalliseert in het hexagonale systeem. Het komt voor als bosjes zeer delicate naaldvormige kristallen met een fijne blauwe kleur, en wordt geassocieerd met andere kopermineralen van secundaire oorsprong, zoals cupriet en malachiet. Het voorkomen ervan in Cornwall, Engeland, werd opgemerkt door Philip Rashleigh in 1802, en het werd voor het eerst chemisch onderzocht door Prof Arthur Connell FRSE in 1847, naar wie het is vernoemd. De typelocatie is Wheal Providence in Carbis Bay in Cornwall. Buiten Cornwall is het op meer dan 200 locaties over de hele wereld gevonden, waaronder Namaqualand in Zuid-Afrika en in Bisbee, Arizona (VS).