Rode Sneeuwvlok Obsidiaan

Het opaak loodgrijze, staalgrijze of zwarte stibniet heeft een metallische glans, een zwartgrijze streepkleur en de splijting van het mineraal is perfect volgens het kristalvlak [010]. Het kristalstelsel is orthorombisch. Stibniet heeft een gemiddelde dichtheid van 4,63 g/cm³, de hardheid is 2 en het mineraal is niet radioactief. Antimoniet komt voor als lange, straalvormige uitwaaierende kristallen of in massieve vorm. Deze laatste kan verward worden met galeniet, maar de kristalvorm is kenmerkend voor antimoniet, evenals het lage smeltpunt: het smelt in een kaarsvlam. Dit mineraal is de belangrijkste bron van het betrekkelijk zeldzame element antimoon (concentratie 0,2 delen per miljoen in de aardkorst), een giftig element dat gebruikt wordt in accu's,voor halfgeleiders en voor het harden van metaallegeringen.

Augiet is een mafisch mineraal met chemische formule (Ca,Na)(Mg,Fe,Al)(Al,Si)2O6. Het is een vaste oplossing van de pyroxeen-groep met diopsiet en hedenbergiet. De kristallen zijn monoklien en prismatisch. Augiet komt vooral voor in magmatische gesteenten zoals gabbro's en basalten, en in metamorfe gesteenten bij hydrothermale bronnen. Sommige exemplaren hebben een bijzondere schittering, waar de naam vandaan komt (Grieks: augites betekent "helderheid"), hoewel normaal gesproken de kristallen een doffe (donkergroene, bruine of zwarte) glans hebben.

Cacoxenite is een ijzeraluminiumfosfaatmineraal met formule: Fe24Al (PO4) 17O6 (OH) 12 · 17 (H2O). Cacoxeniet wordt geassocieerd met ijzerertsen. De naam komt van het Griekse κăκός voor "slecht" of "slecht" en ξένος voor "gast", omdat het fosforgehalte van cacoxeniet de kwaliteit van ijzer dat wordt gesmolten uit erts dat het bevat, vermindert. Het werd voor het eerst beschreven in 1825 voor een voorval in de Hrbek-mijn, Bohemen, Tsjechië. Het komt voor als een secundaire fase in afzettingen van geoxideerd magnetiet en limoniet. Het komt ook voor in novaculieten en in ijzer- en fosforrijke sedimenten.

In de mineralogie verstaat men onder spinel een groep vergelijkbare mineralen, uit de magnesium/aluminium-groep, met de chemische samenstelling MgAl2O4. Slechts enkele vormen zijn van edelsteenkwaliteit. De herkomst van de naam is onduidelijk, mogelijk van het Grieks voor vonk of het Latijn spina-pijl. De kleurgevende stoffen zijn ijzer, chroom, vanadium en kobalt. Grote stenen zijn zeldzaam, sterspinellen zeer zeldzaam. De structuur van spinel bestaat uit 32 zuurstofatomen, en 24 kationen. Acht van de kationen hebben een 4-omringing (tetraëder-posities), 16 hebben een 6-omringing (octaëderposities). Er zijn twee structureel verschillende types: de normale spinelstructuur, en de inverse spinelstructuur. In de normale spinelstructuur is de verdeling van kationen over tetraëder- en octaëder-posities als volgt: 8 R in tetraëderposities, 16 R in octaëderposities. In de inverse spinelstructuur is de verdeling:8 R in tetraëderposities, en 8 R en 8 R in octaëderposities.

Het goudgele, bronsgele of bruin tot bruinrode astrofylliet heeft een diamant- tot parelglans, een geelbruine streepkleur en een perfecte splijting volgens het kristalvlak [001]. De gemiddelde dichtheid is 3,34 en de hardheid is 3 tot 3,5. Het kristalstelsel is triklien en de radioactiviteit van het mineraal is nauwelijks meetbaar. De gamma ray waarde volgens het American Petroleum Institute is 85,21.

Kaolien of chinaklei is een kleimineraal bestaand uit het aluminium-fylosilicaat kaoliniet; Al2Si2O5(OH)4.

Het grijze, blauwe, groene, rode of gele haüyn heeft een glas- tot vetglans, een blauwigwitte streepkleur en de splijting is perfect volgens de kristalvlakken [110], [011] en [101]. De gemiddelde dichtheid is 2,45 en de hardheid is 5 tot 6. Het kristalstelsel is isometrisch en het mineraal is niet radioactief.

Chrysokolla Chalcedoon is een turquoise gekleurd mineraal. De kleur kan liggen tussen helder blauw en groen, en wordt veroorzaakt door het kopergehalte. Door de heldere turquoise kleuren worden de stenen gebruikt als element voor sieraden. De meeste stenen zijn het product van koperafzettingen in warme droge streken verspreid over de hele wereld.