Pseudomalachiet

Het doorschijnend blauwgroene, groene maar typisch donkergroene pseudomalachiet heeft een glas- tot vetglans, een blauwgroene streepkleur en het mineraal kent een imperfecte splijting volgens het kristalvlak [010]. Het kristalstelsel is monoklien. pseudomalachiet heeft een gemiddelde dichtheid van 3,97, de hardheid is 4 tot 5 en het mineraal is niet radioactief.

Pseudomalachiet is een fosfaat dat een serie vormt met heterosiet. De typelocatie is de Virneberg mijn, Rheinbreitbach, Westerwald, Duitsland. Het mineraal wordt verder gevonden in de Black Pine mijn, Philipsburg, Granite county, Montana, Verenigde Staten.

De koperionen worden gecoördineerd door zes zuurstofionen om vervormde octaëders te vormen. Deze octaëders zijn verbonden door randen te delen om twee verschillende soorten oneindige ketens te vormen, parallel aan b. De kettingen zijn afwisselend verbonden, wederom door octaëdrische randen te delen, om vellen te vormen die evenwijdig zijn aan het bc-vlak. Vervormde fosfaattetraëders verbinden de platen en er bestaat enige twijfel over de exacte positie van de waterstofionen in de structuur.

Pseudomalachite is gemeld uit Argentinië, Australië, Oostenrijk, België, Brazilië, Canada, Chili, Tsjechië, Democratische Republiek Congo, Frankrijk, Duitsland, Ierland, Israël, Italië, Japan, Kazachstan, Madagaskar, Mexico, Namibië, Noorwegen, Polen , Portugal, Republiek Congo, Roemenië, Rusland, Slowakije, Zuid-Afrika, Spanje, VK, VS en Zambia.

De naam van het mineraal pseudomalachiet is afgeleid van het Griekse woord ‘’pseudo’’, dat “nep” betekent, samen met malachiet, waar het qua uiterlijk op lijkt. Malachiet is echter een koper-carbonaat en geen fosfaat.