Opaal

Opaal wordt verondersteld om creativiteit en originaliteit te verbeteren. Het stimuleert eerlijkheid en zelfexpressie. Het wordt beschouwd als een beschermende steen die negatieve energie absorbeert en terugkaatst naar de bron. Wanneer het op het Hartchakra wordt geplaatst, wordt gezegd dat het emotionele blokkades opheft en zorgt voor ware, diepere liefdesverbindingen. Het kan worden gedragen, gedragen of in huis worden geplaatst.

Het rooster van opaalbolletjes die interferentie met licht veroorzaken, is honderden keren groter dan de fundamentele structuur van kristallijn silica. Als mineraloid beschrijft geen enkele eenheidscel de structuur van opaal. Desalniettemin kunnen opalen grofweg worden onderverdeeld in diegene die geen tekenen van kristallijne orde vertonen (amorf opaal) en die die tekenen vertonen van het begin van de kristallijne orde, gewoonlijk cryptokristallijn of microkristallijn opaal genoemd. Uitdrogingsexperimenten en infraroodspectroscopie hebben aangetoond dat het grootste deel van de H2O in de formule van SiO2 · nH2O van opalen aanwezig is in de bekende vorm van clusters van moleculair water. Geïsoleerde watermoleculen en silanolen, structuren zoals SiOH, vormen over het algemeen een kleiner deel van het totaal en kunnen zich nabij het oppervlak of in defecten in het opaal bevinden. De structuur van lagedruk polymorfen van watervrij silica bestaat uit raamwerken van volledig hoekgebonden tetraëders van SiO4. De hogere temperatuur polymorfen van silica cristobaliet en tridymiet zijn vaak de eersten die kristalliseren uit amorf watervrij silica, en de lokale structuren van microkristallijne opalen lijken ook dichter bij die van cristobaliet en tridymiet dan bij kwarts te liggen. De structuren van tridymiet en cristobaliet zijn nauw verwant en kunnen worden omschreven als hexagonale en kubische dicht opeengepakte lagen. Het is dus mogelijk om tussenstructuren te hebben waarin de lagen niet regelmatig worden gestapeld.