Malachiet

Malachiet is veilig om te hanteren in zijn afgewerkte, gepolijste staat, maar overmatige blootstelling aan het stof kan leiden tot zware metaalvergiftiging. Draag bij het snijden of polijsten van malachiet een stofmasker om stofinhalatie te minimaliseren. Bewaar het in een afgesloten container in een goed geventileerde ruimte, buiten het bereik van kinderen en huisdieren. Voor degenen die zich bezighouden met kristalheling, stop het nooit in uw mond.

Gewicht is een beslissende factor die de prijs van malachiet beïnvloedt. De prijs van een tuimelde steen van ongeveer 2,5 cm breed is gewoonlijk $3-$10/stuk.

De slechte taaiheid van malachiet wordt toegeschreven aan zijn perfecte splijting en vezelige kristalvorm, waardoor het vatbaar is voor breuk bij impact.

De gevoeligheid van malachiet voor water, hitte, vlekken, en huishoudelijke chemicaliën geeft aan dat deze zorgvuldige behandeling vereist voor dagelijks gebruik. Deze gevoeligheid maakt het minder ideaal voor frequent dragen of gebruik zonder beschermende maatregelen.

Wereldwijd wordt malachiet gevonden. In Azië worden belangrijke hoeveelheden gevonden in China, India en de Oeral in Rusland, alsook in Australië. Op het Amerikaanse continent bevinden de belangrijkste voorraden zich in het zuidwesten van de Verenigde Staten, voornamelijk in de staat Arizona (bij Bisbee werd een blok gevonden van 4,5 ton). Malachieten in Mexico, Chili en Cuba zijn van edelsteenkwaliteit. De belangrijkste en historisch bekendste malachietreserves liggen echter in Afrika. Hier wordt malachiet al sinds de oudheid gewonnen in de Copperbelt ("kopergordel") in Congo-Kinshasa en Zambia. De malachietzone strekt zich uit van de provincie Katanga (Congo-Kinshasa) tot in Zambia. Deze malachieten worden beschouwd als de mooiste en beste ter wereld. Fraaie malachietkristallen worden gevonden in Namibië (Tsumeb), Marokko, Zimbabwe en Angola. Europa kent slechts kleine vindplaatsen van weinig betekenis in Duitsland, Slowakije, Hongarije, Roemenië, Engeland en Frankrijk. In België wordt malachiet aangetroffen in de vallei van de Salm en in kalksteen te Wezet.

Malachite vaak het gevolg van de verwering van koperertsen en wordt vaak aangetroffen met azuriet (Cu3 (CO3) 2 (OH) 2), goethiet en calciet. Behalve de levendige groene kleur zijn de eigenschappen van malachiet vergelijkbaar met die van azuriet en komen aggregaten van de twee mineralen vaak voor. Malachiet komt vaker voor dan azuriet en wordt meestal geassocieerd met koperafzettingen rond kalksteen, de bron van het carbonaat. In de Oeral, Rusland, zijn grote hoeveelheden malachiet gewonnen. Ural-malachiet wordt momenteel niet gedolven, maar GN Vertushkova meldt de mogelijke ontdekking van nieuwe afzettingen van malachiet in de Oeral. Het wordt wereldwijd gevonden, ook in de Democratische Republiek Congo; Gabon; Zambia; Tsumeb, Namibië; Mexico; Broken Hill, Nieuw Zuid-Wales; Lyon, Frankrijk; Timna Valley, Israël; en het zuidwesten van de Verenigde Staten, met name in Arizona.

Malachite kristalliseert in het monokliene systeem. De structuur bestaat uit ketens van afwisselende Cu-ionen en OH-ionen, met een netto positieve lading, geweven tussen geïsoleerde driehoekige CO3-ionen. Elk koperion is dus geconjugeerd aan twee hydroxylionen en twee carbonaationen; elk hydroxylion is geconjugeerd met twee koperionen; en elk carbonaation is geconjugeerd met zes koperionen.

Malachite werd gebruikt als mineraal pigment in groene verven van de oudheid tot ca. 1800. Het pigment is matig lichtecht, zuurgevoelig en wisselend van kleur. Deze natuurlijke vorm van groen pigment is vervangen door zijn synthetische vorm, verditer, naast andere synthetische greens. Malachiet wordt ook gebruikt voor decoratieve doeleinden, zoals in de Malachietkamer in de Hermitage met een enorme malachietvaas en de Malachietkamer in Castillo de Chapultepec in Mexico-Stad. "The Tazza", een grote malachietvaas, een van de grootste stukken malachiet in Noord-Amerika en een geschenk van tsaar Nicolaas II, staat als middelpunt in het midden van de kamer van Linda Hall Library.

Volgens een legende was malachiet een favoriete edelsteen van Cleopatra, die begraven werd met een vaas gemaakt van groen malachiet. In de middeleeuwen werd deze steen gebruikt als bescherming tegen kwaad en boze geesten. Hij werd meestal boven babyledikanten opgehangen om kinderen te beschermen. De oude Egyptenaren sneden een afbeelding van de zon in de steen om de drager te beschermen tegen kwade geesten.

De naam van de steen is afgeleid (via Latijn: molochītis, Middenfrans: melochite en Middelengels: melochites) van het Griekse Μολοχίτης λίθος molochites lithos, "mallogroene steen", van μολόχη molochē, variant van μαλάχη malāchē, "mallow". Het mineraal kreeg deze naam vanwege de gelijkenis met de bladeren van de kaasjeskruidplant. Malachiet werd 3.800 jaar geleden op grote schaal gedolven in de Great Orme Mines in Groot-Brittannië, met behulp van stenen en botgereedschap. Archeologisch bewijs wijst erop dat de mijnactiviteit rond 600 v.Chr. eindigde, waarbij tot 1.760 ton koper werd geproduceerd uit de gedolven malachiet. Archeologisch bewijs wijst erop dat het mineraal meer dan 3.000 jaar is gedolven en gesmolten om koper te verkrijgen in de Timna-vallei in Israël. Sindsdien wordt malachiet gebruikt als zowel een siersteen als een edelsteen.

De naam van de steen is afgeleid (via het Latijn: molochītis, Middelfrans: melochiet en Middelengels melochieten) van het Grieks Μολοχίτης λίθος molochieten lithos, "kaasjeskruid-groene steen", van μολόχη molochē, variant van μαλάχη malāchē, "kaasjeskruid". Het mineraal kreeg deze naam vanwege de gelijkenis met de bladeren van de kaasjeskruidplant.

Malachiet is een krachtige steen die wordt gebruikt om de gebruiker te beschermen tegen negatieve energie die de geest, het lichaam en de geest beïnvloedt. Het helpt om de emoties in balans te brengen. Velen gebruiken het om creativiteit, verbeeldingskracht en intuïtie te verbeteren. Het verkennen van deze vermogens kan een groter gevoel van voldoening en vreugde in iemands leven brengen.