Kermesiet

Kermesite is vernoemd naar een voorheen gebruikte rode kleurstof, kermes (kleurstof), en werd zo genoemd vanwege de korrelige roodachtige kleur die het mineraal vaak heeft. De naam dateert uit 1832. Eerder in het Engels (17e en 18e eeuw) werden bepaalde antimoonverbindingen om dezelfde reden "kermesmineraal" genoemd. Kermesiet of rood antimoon werd al in de 6e dynastie van het Oude Koninkrijk in het oude Egypte (ca. 2345-2181 vGT) gebruikt in lipcosmetica en in de 18e dynastie onderhandelde koningin Hatsjepsoet (Maatkare) (1498-1483 vGT) met het land van Punt voor zijn gekleurde antimoonafzettingen. Naast stibniet, dat werd gebruikt voor eyeliner rood, is antimoon een van de oudste mineralen die in cosmetica worden gebruikt. Verder archeologisch bewijs geeft aan dat de antimoonspiegels hoger waren in oude Egyptische vrouwelijke overblijfselen die waren blootgesteld aan beide antimoonverbindingen (Bencze, 1994). Vanwege zijn kleur werd het neerslag van kermesiet gebruikt als kleurstof en in de alchemie. Vanwege de focus van de alchemie op materiële transformatie, zoals blijkt uit kleur, werd rood antimoon gebruikt om de rode toestand te produceren. Kermesiet is de minerale staat voor het Kermes-mineraal dat eeuwenlang op grote schaal werd gebruikt in de medische sector. Momenteel wordt kermesiet verzameld vanwege de schoonheid van zijn kristal-metaalachtige structuur en wordt het niet langer gebruikt in cosmetica of op medisch gebied vanwege de giftige effecten die het aandelen met antimoon; Er zijn minder schadelijke substituten gevonden bij zowel biologische als farmaceutische productie.

De naam is afkomstig uit het Perzisch: qurmizq betekent krimson, verwijzend naar de typische donkerrode kleur van het mineraal. Het werd in 1843 ontdekt in de Neue Hoffnung Gottes, een mijn nabij Bräunsdorf in Saksen (Duitsland).