Jeremejeviet

Het vuilwitte, leverbruine, geelbruine, maar typisch olijfgroene oliveniet heeft een glas- tot vetglans, een geelgroene streepkleur en het mineraal kent een onduidelijke splijting volgens de kristalvlakken [110] en [010]. Het kristalstelsel is monoklien. Oliveniet heeft een gemiddelde dichtheid van 4,25, de hardheid is 3 en het mineraal is niet radioactief.

Afkomstig uit slechts één plaats in Namibië, is clinozoisiet de handelsnaam voor de mix van roze rhodoniet, groene epidoot en clinozoisiet. Vertaald uit het Swahili betekent de naam "goed hart" of "gezegend hart." Het materiaal kan fijn gepolijst worden en wordt meestal verkocht als trommelstenen.

Schalenblende is een handelsnaam die wordt gebruikt om het aggregaat van sulfiden te beschrijven, gerangschikt in aantrekkelijke concentrische lagen. Het aggregaat bevat sphaleriet, marcasiet, pyriet, galena en mogelijk wurtziet. Het materiaal kan worden gepolijst en wordt gewaardeerd om zijn kleurrijke banden en kronkels.

Stichtite is een mineraal, een carbonaat van chroom en magnesium; formule Mg6Cr2CO3 (OH) 16 · 4H2O. De kleur varieert van roze via lila tot een rijke paarse kleur. Het wordt gevormd als een veranderingsproduct van chromiet dat serpentijn bevat. Het komt voor in combinatie met barbertoniet (de hexagonale polymorf van Mg6Cr2CO3 (OH) 16 · 4H2O), chromiet en antigoriet. Ontdekt in 1910 aan de westkust van Tasmanië, Australië, werd het voor het eerst erkend door AS Wesley, een voormalig hoofdchemicus bij de Mount Lyell Mining and Railway Company, en werd het genoemd naar Robert Carl Sticht, de manager van de mijn. Het wordt waargenomen in combinatie met groene serpentijn op Stichtite Hill nabij de Dundas Extended Mine, Dundas - ten oosten van Zeehan, evenals aan de zuidelijke oever van Macquarie Harbour. Het wordt tentoongesteld in het West Coast Pioneers Museum in Zeehan. De enige commerciële mijn voor stichtietserpentijn bevindt zich op Stichtite Hill. Stichtiet is ook gemeld uit het Barberton District, Transvaal; Darwendale, Zimbabwe; nabij Bou Azzer, Marokko; Cunningsburgh, de Shetland-eilanden van Schotland; Langban, Varmland, Zweden; het Altai-gebergte, Rusland; Langmuir Township, Ontario en de Megantic, Quebec; Bahia, Brazilië; en het district Keonjhar, Orissa, India. Het wordt soms gebruikt als edelsteen.

Het (donker)groen, maar typisch olijfgroene libetheniet heeft een glas- tot vetglans, een lichtgroene streepkleur en het mineraal kent een onduidelijke splijting volgens de kristalvlakken [100] en [010]. Het kristalstelsel is orthorombisch. Libetheniet heeft een gemiddelde dichtheid van 3,8, de hardheid is 4 en het mineraal is niet radioactief.

Het kleurloze, grijze, gele of roodbruine valentiniet heeft een witte streepkleur, een perfecte splijting volgens kristalvlak [110] en een duidelijke volgens [010]. De gemiddelde dichtheid is 5,69 en de hardheid is 2,5 tot 3. Het kristalstelsel is orthorombisch en het mineraal is niet radioactief.

Het lichtblauwe, hemelsblauwe of donkerblauwe cyanotrichiet heeft een zijdeglans, een vaalblauwe streepkleur en het mineraal kent een goede splijting volgens een onbekend kristalvlak. Het kristalstelsel is orthorombisch. Cyanotrichiet heeft een gemiddelde dichtheid van 2,84, de hardheid is 2 en het mineraal is niet radioactief. De dubbelbreking van cyanotrichiet is 0,0670.

Het witte, grijze of bruine nefelien heeft een glas- tot vetglans, een witte streepkleur en de splijting is slecht volgens het kristalvlak [1010]. De gemiddelde dichtheid is 2,59 en de hardheid is 6. Het kristalstelsel is hexagonaal en de radioactiviteit van het mineraal is nauwelijks meetbaar. De gamma ray waarde volgens het American Petroleum Institute is 95,15.