Ikaite

Ikaite kristalliseert in het monokliene kristalsysteem in ruimtegroep C2 / c met roosterparameters a ~ 8.87A, b ~ 8.23A, c ~ 11.02A, β ~ 110.2 °. De structuur van ikaiet bestaat uit een ionenpaar van (CaCO3) omgeven door een kooi van waterstofgebonden watermoleculen die dienen om het ene ionenpaar van het andere te isoleren.

Het wordt meestal als een zeldzaam mineraal beschouwd, maar dit is waarschijnlijk te wijten aan moeilijkheden bij het bewaren van monsters. Het werd voor het eerst in de natuur ontdekt door de Deense mineraloog Pauly in de Ikka (toen gespeld als Ika) fjord in het zuidwesten van Groenland, dichtbij Ivittuut, de plaats van de beroemde cryolietafzetting. Hier komt ikaiet voor in werkelijk spectaculaire torens of kolommen (tot 18 m of 59 ft hoog) die uit de fjordbodem naar het oppervlaktewater groeien, waar ze van nature worden afgekapt door golven of onnatuurlijk door af en toe een boot. Bij de Ikka Fjord wordt aangenomen dat de ikaite-torens zijn ontstaan als gevolg van een sijpeling van grondwater, rijk aan carbonaat- en bicarbonaationen, die de bodem van de fjord binnendringen in de vorm van bronnen, waar het het zeefjordwater raakt dat rijk is aan calcium. Van Ikaite is ook gerapporteerd dat het voorkomt in mariene sedimenten op hoge breedtegraad bij Bransfield Strait, Antarctica; Zee van Okhotsk, Oost-Siberië, bij Sakhalin; en Saanich Inlet, British Columbia, Canada. Bovendien is het gemeld in een diepzee-fan voor de Congo, en daarom waarschijnlijk wereldwijd voorkomen. Het meest recente voorval is gerapporteerd door Dieckmann et al. (2008). Ze ontdekten dat het mineraal ikaiet direct neersloeg in korrelgroottes van honderden micrometers in zee-ijs in de Weddellzee en door heel snel ijs bij Adélie Land, Antarctica. Bovendien kan ikaiet ook grote kristallen vormen in sediment die uitgroeien tot macroscopische grootte, soms met een goede kristalvorm. Er zijn sterke aanwijzingen dat sommige van deze mariene afzettingen in verband worden gebracht met koude sijpelingen. Ikaite is ook gerapporteerd als een cryogene afzetting in grotten waar het neerslaat uit bevriezend carbonaatrijk water.

Isotopengeochemie kan informatie onthullen over de oorsprong van de elementen waaruit mineralen bestaan. De isotopensamenstelling van ikaiet en de pseudomorfen wordt actief bestudeerd. Onderzoek naar de verhouding van C tot C in ikaiet ten opzichte van een natuurlijke, standaardverhouding kan helpen om de oorsprong te bepalen van de koolstofpool (organisch / anorganisch) die werd geconsumeerd om ikaiet te vormen. Sommige studies hebben aangetoond dat oxiderend methaan de bron is van zowel moderne ikaiet als glendonieten in zeesedimenten op hoge breedtegraad. Evenzo kan de verhouding van O tot O, die in aard varieert met temperatuur en breedtegraad, worden gebruikt om aan te tonen dat glendonieten werden gevormd in wateren zeer dicht bij het vriespunt, in overeenstemming met de waargenomen vorming van ikaiet.