Haliet

Haliet's hardheid is slecht vanwege de perfecte splijting en de zachte interne structuur, waardoor het gevoelig is voor breken en afbrokkelen bij dagelijks gebruik.

Haliet's gevoeligheid voor wateroplossingen en hitte maakt het minder geschikt voor dagelijks gebruik waar deze factoren vaak voorkomen.

Halite komt voornamelijk voor in afzettingsgesteenten waar het is gevormd door de verdamping van zeewater of zout meerwater. Uitgestrekte bedden van sedimentaire verdampingsmineralen, waaronder haliet, kunnen het gevolg zijn van het opdrogen van ingesloten meren en beperkte zeeën. Dergelijke zoutbedden kunnen honderden meters dik zijn en liggen onder brede gebieden. Haliet komt tegenwoordig aan de oppervlakte voor in playas in gebieden waar de verdamping groter is dan de neerslag, zoals in de zoutvlakten van Badwater Basin in Death Valley National Park. In de Verenigde Staten en Canada strekken zich uitgebreide ondergrondse bedden uit van het Appalachen-bekken in het westen van New York tot delen van Ontario en onder een groot deel van het Michigan-bekken. Andere deposito's zijn in Ohio, Kansas, New Mexico, Nova Scotia en Saskatchewan. De Khewra-zoutmijn is een enorme halietafzetting nabij Islamabad, Pakistan. Zoutkoepels zijn verticale diapirs of pijpachtige zoutmassa's die in wezen door mobilisatie uit onderliggende zoutbedden zijn "geperst" vanwege het gewicht van de bovenliggende rots. Zoutkoepels bevatten anhydriet, gips en natuurlijke zwavel, naast haliet en sylviet. Ze komen veel voor langs de kusten van de Golf van Texas en Louisiana en worden vaak geassocieerd met aardolievoorraden. Duitsland, Spanje, Nederland, Denemarken, Roemenië en Iran hebben ook zoutkoepels. Zoutgletsjers bestaan in het dorre Iran, waar het zout op grote hoogte door het oppervlak is gebroken en bergafwaarts stroomt. In al deze gevallen wordt gezegd dat haliet zich gedraagt als een rheid. Ongebruikelijke, paarse, vezelachtige adervullende haliet wordt gevonden in Frankrijk en een paar andere plaatsen. Halietkristallen die trechter-kristallen worden genoemd, lijken "skeletten" te zijn van de typische kubussen, met de randen aanwezig en trapvormige verdiepingen op, of liever in, elk kristalvlak. In een snel kristalliserende omgeving groeien de randen van de kubussen gewoon sneller dan de centra. Halietkristallen vormen zich zeer snel in sommige snel verdampende meren, wat resulteert in moderne artefacten met een coating of korstvorming van halietkristallen. Halietbloemen zijn zeldzame stalactieten van krullende halietvezels die worden aangetroffen in bepaalde dorre grotten van de Nullarbor-vlakte in Australië. Halite stalactieten en korstvorming worden ook gerapporteerd in de inheemse kopermijn van Quincy in Hancock, Michigan.

Zout wordt veel gebruikt bij het koken als smaakversterker en om een breed scala aan voedingsmiddelen te genezen, zoals spek en vis. Het wordt vaak gebruikt in methoden voor het bewaren van voedsel in verschillende culturen. Grotere stukken kunnen in een zoutmolen worden gemalen of als afwerkingszout over voedsel uit een shaker worden gestrooid. Haliet wordt ook vaak zowel woonachtig als gemeentelijk gebruikt voor het beheer van ijs. Omdat pekel (een oplossing van water en zout) een lager vriespunt heeft dan zuiver water, zal het smelten van zout of zout water op ijs dat lager is dan 0 ° C (32 ° F) het vriespuntverlaging genoemd worden. . Het is gebruikelijk dat huiseigenaren in koude klimaten zout op hun trottoirs en opritten verspreiden na een sneeuwstorm om het ijs te smelten. Het is niet nodig om zoveel zout te gebruiken dat het ijs volledig gesmolten is; in plaats daarvan zal een kleine hoeveelheid zout het ijs verzwakken, zodat het gemakkelijk met andere middelen kan worden verwijderd. Ook zullen veel steden tijdens en na een sneeuwstorm een mengsel van zand en zout op wegen verspreiden om de tractie te verbeteren. Het gebruik van zoutpekel is effectiever dan het strooien van droog zout, omdat vocht nodig is om de vriespuntverlaging te laten werken en nat zout beter aan de wegen blijft plakken. Anders kan het zout door het verkeer worden weggeveegd. Naast de-icing wordt in de landbouw af en toe steenzout gebruikt. Een voorbeeld hiervan is het induceren van zoutstress om de groei van straatgras bij de turfproductie te onderdrukken. Andere voorbeelden zijn het blootstellen van onkruid aan zout water om ze uit te drogen en te doden, zodat ze andere planten niet kunnen aantasten. Zout wordt ook gebruikt als huishoudelijk schoonmaakmiddel. De grove aard ervan maakt het gebruik ervan in verschillende reinigingsscenario's mogelijk, waaronder het verwijderen van vet / olie, het verwijderen van vlekken, droogt uit en verhardt kleverige gemorste vloeistoffen voor een gemakkelijkere reiniging. Sommige culturen, vooral in Afrika en Brazilië, geven de voorkeur aan een grote verscheidenheid aan verschillende steenzouten voor verschillende gerechten. Zuiver zout wordt vermeden omdat bepaalde kleuren zout wijzen op de aanwezigheid van verschillende onzuiverheden. Veel recepten vragen om specifieke soorten steenzout, en geïmporteerd puur zout bevat vaak onzuiverheden om zich aan te passen aan de lokale smaak. Historisch gezien werd zout gebruikt als een vorm van valuta in ruilsystemen en werd het exclusief gecontroleerd door autoriteiten en hun aangestelden. In sommige oude beschavingen werd de praktijk van het zouten van de aarde gedaan om het veroverde land van een vijand onvruchtbaar en onherbergzaam te maken als een daad van overheersing. Een bijbelse verwijzing naar deze praktijk is in Rechters 9:45: "hij doodde de mensen erin, trok de muur neer en bezaaide de site met zout." Polyhaliet, een minerale meststof, is geen NaCl-polymeer, maar gehydrateerd K2Ca2Mg-sulfaat.

De grootste ondergrondse zoutmijn ter wereld is de Sifto-zoutmijn. Het produceert meer dan 7 miljoen ton steenzout per jaar met behulp van de kamer- en pijlermijnbouwmethode. Het ligt een halve kilometer onder Lake Huron in Ontario, Canada. In het Verenigd Koninkrijk zijn er drie mijnen; de grootste hiervan bevindt zich in Winsford in Cheshire, waar gemiddeld een miljoen ton zout per jaar wordt geproduceerd.

De naam haliet is afgeleid van het Oudgriekse woord voor zout, ἅλς (háls).

Haliet wordt verondersteld om een persoon te helpen angst te overwinnen en het gevoel van eigenwaarde te verbeteren. Er wordt aangenomen dat de steen helpt om de geest te zuiveren, tevredenheid te brengen bij het nemen van beslissingen en het vertrouwen in de gemaakte keuzes te versterken. Wanneer het wordt opgelost in een bad, wordt aangenomen dat het de aura reinigt en energie herstelt.