Glas

Glas is broos en gevoelig voor breuken, afbrokkelen of scheuren bij impact of druk, wat het minder ideaal maakt voor dagelijks gebruik.

Glas's stabiliteit is goed onder de meeste dagelijkse omstandigheden. Het kan langdurige blootstelling aan water, fel licht, extreme droogte, vuil en gewone huishoudelijke chemicaliën weerstaan. De enige voorwaarde die glas aanzienlijk beïnvloedt, is blootstelling aan overmatige hitte of open vlammen, wat kan leiden tot scheuren of verbrijzelen.

Glass kan van nature uit vulkanisch magma ontstaan. Obsidiaan is een veelgebruikt vulkanisch glas met een hoog siliciumdioxide (SiO2) -gehalte dat wordt gevormd wanneer felsische lava die uit een vulkaan wordt geëxtrudeerd, snel afkoelt. Impactiet is een vorm van glas gevormd door de inslag van een meteoriet, waarvan Moldaviet (gevonden in Midden- en Oost-Europa) en Libisch woestijnglas (gevonden in gebieden in de oostelijke Sahara, de woestijnen van Oost-Libië en West-Egypte) opmerkelijke voorbeelden zijn. . Verglazing van kwarts kan ook optreden wanneer de bliksem op zand valt en holle, vertakte wortelachtige structuren vormt die fulgurieten worden genoemd. Trinitiet is een glasachtig residu dat wordt gevormd uit het woestijnbodemzand op de testlocatie van de Trinity-kernbom. Er wordt verondersteld dat Edeowie-glas, gevonden in Zuid-Australië, afkomstig is van graslandbranden in het Pleistoceen, blikseminslagen of hypervelocity-effecten door een of meer asteroïden of kometen.

De standaarddefinitie van een glas (of glasachtige vaste stof) is een vaste stof die wordt gevormd door het snel blussen van de smelt. De term "glas" wordt echter vaak in een bredere zin gedefinieerd, om elke niet-kristallijne (amorfe) vaste stof te beschrijven die een glasovergang vertoont bij verhitting naar de vloeibare toestand. Glas is een amorfe vaste stof. Hoewel de structuur van glas op atomaire schaal dezelfde kenmerken heeft als een onderkoelde vloeistof, vertoont glas alle mechanische eigenschappen van een vaste stof. Net als bij andere amorfe vaste stoffen, mist de atomaire structuur van een glas de periodiciteit op lange termijn die wordt waargenomen in kristallijne vaste stoffen. Vanwege chemische bindingsbeperkingen bezitten glazen een hoge mate van orde op korte afstand met betrekking tot lokale atomaire veelvlakken. Het idee dat glas in aanzienlijke mate vloeit over langere perioden wordt niet ondersteund door empirisch onderzoek of theoretische analyse (zie viscositeit in vaste stoffen). Laboratoriummetingen van de glasstroom bij kamertemperatuur laten een beweging zien die consistent is met een materiaalviscositeit in de orde van 10–10 Pa · s.

Glas kan natuurlijk of kunstmatig van oorsprong zijn, hoewel het meeste dat tegenwoordig wordt verkocht kunstmatig is gemaakt. Het wordt gebruikt voor meer dan alleen spiegels en ruitjes. Ambachtslieden maken prachtige kunstwerken met het materiaal. Het kan ook worden gevonden in sieraden, vaak doordrenkt met kleurstoffen. Servies en kookgerei zijn ook gemaakt van glas. Het wordt ook gebruikt voor het verpakken van alles, van voedsel tot parfums en cosmetica.

Glas wordt al eeuwenlang beschouwd als een magische steen en werd vaak geassocieerd met het goddelijke. In Mesopotamië, waar de geschiedenis van glas begint, werd dit materiaal vereerd als de belichaming van God. Het materiaal was zo kostbaar dat glas maken in Mesopotamië werd omgevormd tot een belangrijk ritueel.