Fantoomkwarts

Leopard Skin Jaspis is een populaire decoratieve steen als deze goed is gepolijst. Het is een mooie lichtgekleurde (crème tot lichtroze) rhyoliet met donkere ringvormige zones. Het patroon lijkt op de huid van luipaarden en krijgt daarom zijn naam.

Olijf Opaal is een handelsnaam voor een olijfgroene variëteit van de bekende edelsteen genaamd Opal, die geen echt mineraal is, maar een geharde silicagel. Olijf Opaal wordt meestal gewonnen in Australië en wordt, net als gewone Opal, gebruikt voor kralen, cabochons en trommelstenen, maar wordt zelden in facetgeslepen edelstenen gesneden.

Genoemd naar de stad Larvik, Noorwegen, waar de steen voor het eerst werd gedolven en beschreven, is larvikiet een variëteit van monzoniet. Larvikiet is een populaire siersteen. Het wordt voornamelijk gebruikt in de architectuur, vooral bij gevels van commerciële gebouwen en hoofdkantoren. Soms wordt het blauwe maansteen of blauwe parelgraniet genoemd, maar deze namen zijn onjuist.

Valkenoog is een blauwgrijze tot blauwgroene ondoorzichtige edelsteen. Hij staat bekend om zijn beweeglijke optische reflectie, oftewel het kattenoogeffect. Hij heeft een zijdeachtige afwerking, die het resultaat is van minuscule asbestvezels die in kwarts zijn ingesloten. Deze fijne laagjes kwarts reflecteren het licht en geven de steen zijn karakteristieke glans.

Topaas is een mineraal dat als edelsteen wordt gebruikt. Het is een hydroxy- en fluor-houdend aluminium-nesosilicaat met de chemische formule AI2SiO4(OH,F)2.

Porfier is een textuurterm voor een stollingsgesteente dat bestaat uit grootkorrelige kristallen zoals veldspaat of kwarts gedispergeerd in een fijnkorrelige silicaatrijke, meestal afanitische matrix of grondmassa. De grotere kristallen worden fenocrysten genoemd. In zijn niet-geologische, traditionele gebruik verwijst de term porfier naar de paarsrode vorm van deze steen, gewaardeerd om zijn uiterlijk.

Labradoriet is een maansteen met een donkergrijze kleur die bestaat uit microklien of soms orthoklaas. In de meeste richtingen vertoont het een diepgrijze of zwarte kleur. Maar als je hem in de goede richting draait, zie je een melkachtige of zilverachtige adularescentie-gloed onder het oppervlak van de steen.

Marmer (Oudgrieks: μάρμαρος, marmaros) is gemetamorfoseerd kalksteen, bestaande uit zeer puur calciumcarbonaat. De verschillende marmersoorten hebben dichtheden die tussen de 2500 en 2800 kg/m liggen. Vanwege zijn prachtige, bijna transparante lichtval, vastheid, relatieve isotropie en homogeniteit is marmer zeer gewild als bouwmateriaal en in de beeldhouwkunst, hoewel het een vrij harde steen is om handmatig te bewerken. De temperaturen en drukken die nodig zijn om kalksteen om te vormen tot marmer zijn dermate hoog dat eventueel in de kalksteen aanwezige fossielen vernietigd worden. Soorten marmer (genoemd naar de plaats waar het gewonnen wordt): Carrara (Italië); erg geschikt voor beeldhouwkunst Pentelikon (Griekenland) Paros (Grieks eiland) Proconnesus (Turkije) Belgische marmer Sinds de klassieke oudheid wordt witte marmer gebruikt in de beeldhouwkunst. Zowel Griekse als Romeinse beeldhouwers hadden een voorkeur voor dit materiaal, onder meer omdat het licht enkele millimeters in de steen doordringt. In de bouwwereld wordt de term marmer ook wel gebruikt voor andere bruikbare kalkachtige en niet-kalkachtige steensoorten. Het woord "marmer" komt van het Griekse woord marmaros (μάρμαρος) dat "glanzende steen" betekent. Marmer is een kostbare bouwsteen. Daarom wordt weleens een namaakmarmerpatroon aangebracht op hout, dit wordt marmeren genoemd. In de folklore wordt marmer geassocieerd met het dierenriemteken Tweelingen. Egaal wit marmer geldt als een teken van puurheid en onsterfelijkheid en van succes met studie.