Chalcociet

Chalcociet is een algemeen secundair mineraal, dat gevormd wordt in de geoxideerde zones rondom andere kopersulfide-afzettingen. De typelocatie is Cornwall, Engeland en Butte, Montana, Verenigde Staten, en het mineraal wordt verder onder andere gevonden in Bristol, Connecticut en Lubin, Polen.

Chalcocite wordt soms gevonden als een primair adermineraal in hydrothermale aderen. Het meeste chalcociet komt echter voor in de met supergene verrijkte omgeving onder de oxidatiezone van koperafzettingen als gevolg van het uitlogen van koper uit de geoxideerde mineralen. Het wordt ook vaak aangetroffen in afzettingsgesteenten. Het wordt al eeuwen gedolven en is een van de meest winstgevende koperertsen. De redenen hiervoor zijn het hoge kopergehalte (atoomverhouding 66,6% en bijna 80 gew.%) En het gemak waarmee koper van zwavel kan worden gescheiden. Omdat chalcociet een secundair mineraal is dat ontstaat door de verandering van andere mineralen, is het bekend dat het pseudomorfen vormt van veel verschillende mineralen. Een pseudomorf is een mineraal dat een ander mineraal atoom voor atoom heeft vervangen, maar het laat de kristalvorm van het oorspronkelijke mineraal intact. Chalcociet is bekend dat pseudomorfen vormen van de mineralen borniet, covelliet, chalcopyriet, pyriet, enargiet, milleriet, galena en sfaleriet.

Chalcociet is in sommige gebieden een bron van koper, hoewel meer algemene bronnen meestal de voorkeur hebben. Koper wordt gebruikt in een breed scala aan toepassingen, van elektrische apparatuur tot munten en suikerdetectie. Chalcociet wordt ook verzameld, hoewel hoogwaardige kristallen zeldzaam zijn.

De term chalcociet komt van de wijziging van de verouderde naam chalcosine, van het Griekse khalkos, wat koper betekent. Het is ook bekend als redruthiet, glasachtig koper en koperblik.