Celsiaan

Het kleurloze, witte of gele celsiaan heeft een glasglans, een witte streepkleur, een perfecte splijting volgens kristalvlak [001] en een goede volgens [010]. De gemiddelde dichtheid is 3,25 en de hardheid is 6 tot 6,5. Het kristalstelsel is monoklien en de radioactiviteit van het mineraal is nauwelijks meetbaar. De gamma ray waarde volgens het American Petroleum Institute van microklien is 200,97.

Celsiaan is een zeldzaam bariumveldspaat in contactmetamorf gesteente. De typelocatie is Imfeld-Binnental in Zwitserland.

Celsian is een barium veldspaat met een chemische samenstelling van BaAl2Si2O8. Het maakt deel uit van de veldspaatgroep en behoort tot de celsian-hyalofaan serie en de celsian-orthoklaas serie. Het heeft enige gelijkenis met anorthiet en heeft vier verschillende polymorfen. De essentiële elementen zijn silicium, aluminium, zuurstof en barium. Veel voorkomende onzuiverheden in het mineraal zijn ijzer, titanium, magnesium, kalium en calcium. Celsian is stabiel van kamertemperatuur tot 1590 °C (Lin en Foster, 1968). De meest voorkomende sporenelementen zijn kalium en calcium, in een analyse van de geschatte chemische samenstelling van celsian werden de volgende gewichtsprocenten gevonden: • SiO2—35,1 • Al2O3---26,8 • BaO----35,8 • K2O-----2,3 Totaal: 100,0 (Newham en Megaw, 1960).

De toepassingen van celsian hebben voornamelijk te maken met glas en keramiek. Deze toepassingen worden meestal bereikt door de bereiding van zuiver synthetisch monoklien celsian. Celsian heeft zeer aantrekkelijke eigenschappen zoals chemische stabiliteit en hoge mechanische weerstand, die gunstig kunnen worden benut om composieten met verbeterde prestaties ten opzichte van bulkglas te verkrijgen. (Cannillo, Carlier, Manfredini, Montorsi, en Siligardi 2006). Veel studies tonen aan dat door de hoeveelheid celsianfasen in het glas te verhogen, de bulk van de kristallisatie toeneemt (Khater en Idris, 2004).

Het mineraal celsiaan is genoemd naar de Zweedse astronoom Anders Celsius (1701 - 1744).