Kalomel

Het wit tot geelwitte, grijs tot geelgrijze of bruine kalomel heeft een vaal geelwitte streepkleur en een slechte splijting volgens de kristalvlakken [100] en [011]. Het kristalstelsel is tetragonaal. De gemiddelde dichtheid is 6,45 en de hardheid is 1,5 tot 2. De kristallen komen voor als plaatvormige tot prismatische eenheden, die soms als tweelingkristal worden waargenomen. Soms komt kalomel voor als een aardachtige massa (aggregaten). De breuk is schelpvormig (conchoïdaal). Kalomel sublimeert bij 400°C. Kalomel is noch magnetisch, noch radioactief.

Kalomel komt voornamelijk voor in geoxideerde kwikafzettingen. De typelocatie is Terlingua, Texas, VS. Kalomel wordt meestal aangetroffen in aanwezigheid van cinnaber en eglestoniet.

Calomel werd op de markt gebracht als een laxeermiddel om verstopping en constipatie te verlichten; artsen wisten destijds echter niet wat het werkingsmechanisme van het medicijn was. Ze leerden hoe calomel werkte door trial-and-error. Het werd waargenomen dat kleine doses calomel werkten als een stimulant, vaak leidend tot stoelgang, terwijl grotere doses sedatie veroorzaakten. Tijdens de 19e eeuw werd calomel gebruikt om talrijke ziekten te behandelen zoals de bof, tyfus en andere - vooral die welke het maag-darmkanaal beïnvloeden, zoals constipatie, dysenterie en braken. Omdat kwik de tandvlees verzachtte, was calomel tot het midden van de twintigste eeuw het belangrijkste bestanddeel van doorkomende tandjes-poeders. Baby's die calomel kregen voor doorkomende tandjes leden vaak aan acrodynie.

De naam van het mineraal kalomel is afgeleid van de Griekse woorden kalos (mooi) en melas (zwart). Het mineraal wordt naar een van de vindplaatsen soms ook terlinguaïet genoemd.