Calaveriet

Voorkomens van calaveriet omvatten Cripple Creek, Colorado, Calaveras County, Californië, VS (waar het zijn naam aan ontleent), Nagyag, Roemenië, Kirkland Lake Gold District, Ontario, Rouyn District, Quebec, en Kalgoorlie, Australië.

De structuur van calaveriet is jarenlang zowel een object van fascinatie als frustratie geweest binnen de wetenschappelijke gemeenschap. Goldschmidt et al. indexeerden 105 calaverietkristallen wat resulteerde in 92 vormen maar er waren vijf verschillende roosters nodig om alle vlakken te indexeren. Dit leidde tot de overweging dat calaveriet de Wet van Rationalen Indices van Haüy schond. De introductie van röntgendiffractie heeft dit probleem niet volledig opgelost. Tunell en Ksanda in 1936 en vervolgens Tunell en Pauling in 1952 losten de algemene C2/m-structuur van calaveriet op. Er waren echter extra diffractie vlekken aanwezig in de survey die ze niet konden interpreteren. Later suggereerde een transmissie elektronenmicroscopische studie dat de satellietreflecties in calaveriet toe te schrijven waren aan Au in oncommensurabele displacieve modulatie bovenop de gemiddelde C2/m-structuur. In 1988 losten Schutte en DeBoer de structuur op door gebruik te maken van de 3H superspace groep C2/m (α O γ)Os. Ze toonden ook aan dat deze modulaties voornamelijk bestonden uit verplaatsingen van telluriumatomen en de waargenomen modulaties werden geïnterpreteerd in termen van valentieveranderingen tussen de Au en Au. Volgens Schutte en DeBoer beïnvloeden die verplaatsingen ook het coördinatiegetal van calaveriet. In 2009 concludeerden Bindi et al. dat de verschillende coördinatiegetallen geassocieerd met calaveriet inderdaad geassocieerd waren met een significante differentiatie in de valenciewaarde van Au, en dat de willekeurige distributie van Ag de fluctuatie van Au en Au onderdrukt, terwijl de geordende distributie deze versterkt.