Botswana Agaat

Marmer (Oudgrieks: μάρμαρος, marmaros) is gemetamorfoseerd kalksteen, bestaande uit zeer puur calciumcarbonaat. De verschillende marmersoorten hebben dichtheden die tussen de 2500 en 2800 kg/m liggen. Vanwege zijn prachtige, bijna transparante lichtval, vastheid, relatieve isotropie en homogeniteit is marmer zeer gewild als bouwmateriaal en in de beeldhouwkunst, hoewel het een vrij harde steen is om handmatig te bewerken. De temperaturen en drukken die nodig zijn om kalksteen om te vormen tot marmer zijn dermate hoog dat eventueel in de kalksteen aanwezige fossielen vernietigd worden. Soorten marmer (genoemd naar de plaats waar het gewonnen wordt): Carrara (Italië); erg geschikt voor beeldhouwkunst Pentelikon (Griekenland) Paros (Grieks eiland) Proconnesus (Turkije) Belgische marmer Sinds de klassieke oudheid wordt witte marmer gebruikt in de beeldhouwkunst. Zowel Griekse als Romeinse beeldhouwers hadden een voorkeur voor dit materiaal, onder meer omdat het licht enkele millimeters in de steen doordringt. In de bouwwereld wordt de term marmer ook wel gebruikt voor andere bruikbare kalkachtige en niet-kalkachtige steensoorten. Het woord "marmer" komt van het Griekse woord marmaros (μάρμαρος) dat "glanzende steen" betekent. Marmer is een kostbare bouwsteen. Daarom wordt weleens een namaakmarmerpatroon aangebracht op hout, dit wordt marmeren genoemd. In de folklore wordt marmer geassocieerd met het dierenriemteken Tweelingen. Egaal wit marmer geldt als een teken van puurheid en onsterfelijkheid en van succes met studie.

De term cat's-Eye Glass wordt gebruikt om een cabochon-edelsteen te beschrijven die een interessant optisch fenomeen vertoont dat "het chatoyant-effect" of het "kattenoog-effect" wordt genoemd. Dit effect komt tot uiting in een smalle, scherpe streep licht die door het midden van de steen gaat en lijkt op een kattenoog. Van de vele edelstenen die dit effect onthullen, is de bekendste en met de beste kwaliteit cymophane, een variëteit van het mineraal dat bekend staat als Chrysoberyl.

Het doorzichtige kleurloze, witte, groene, gele of geelgroene forsteriet heeft een glasglans, een witte streepkleur en de splijting is goed volgens het kristalvlak [001] en onduidelijk volgens [010]. De gemiddelde dichtheid is 3,27 en de hardheid is 6 tot 7. Het kristalstelsel is orthorombisch en het mineraal is niet radioactief.

Mahonie Obsidiaan is een van de meest voorkomende varianten van dit natuurlijk voorkomende vulkanische glas, herkenbaar aan het mengsel van zwart en bruin obsidiaan. Dankzij zijn eigenschappen is het gemakkelijk te polijsten en te verkopen in de vorm van trommelstenen. Het wordt ook gebruikt voor cabochons en verschillende uitgesneden voorwerpen en gereedschappen, zoals mesbladen.

Koper is een scheikundig element met symbool Cu en atoomnummer 29. Het is een rood/geel overgangsmetaal dat in ongelegeerde vorm ook als roodkoper bekendstaat.

Apachetranen is een populaire term voor gepolijste, traanvormige kiezelstenen van een natuurlijk voorkomend vulkanisch glas dat bekend staat als obsidiaan. Dit glas wordt gevormd wanneer lava zo snel afkoelt dat er geen tijd is om kristallen te vormen. In het geval van de apachetranen is dit glas gevormd in aanwezigheid van overtollig water. Als je er een tegen het licht houdt, zul je de doorschijnendheid ervan zien.

Het mineraal aragoniet is een calciumcarbonaat met chemische formule CaCO3. Het is een metastabiele polymorf van calciet en is daardoor moeilijk te onderscheiden van calciet, omdat de chemische eigenschappen weinig verschillen. Door middel van een kleurtest kan een onderscheid gemaakt worden: met een Feigl-oplossing wordt aragoniet zwart, terwijl calciet kleurloos blijft. Bovendien is aragoniet iets harder dan calciet en kan via een krastest bepaald worden om welk mineraal het gaat. Een derde onderscheidingsmethode is de habitus: aragoniet groeit meestal in naaldvormige kristallen (aciculair), terwijl calciet een bladvormige habitus heeft. Met behulp van poederdiffractie is het verschil wel eenduidig vast te stellen omdat aragoniet een orthorombische structuur heeft en niet een trigonale zoals calciet.

Breccie (van Italiaans: breccia; in het Engels: breccia) is een gesteente opgebouwd uit onregelmatige brokstukken van ouder gesteente. Het is een klastisch gesteente dat bestaat uit hoekige klasten in een gecementeerde matrix of gestolde grondmassa. De matrix/grondmassa kan bestaan uit dezelfde lithologie als de klasten maar dit hoeft niet het geval te zijn. Als een klastisch gesteente ronde korrels heeft noemt men dit een conglomeraat. Korrels kunnen alleen afgerond worden als ze vervoerd worden (door stromend water). Bij een breccie is dit niet met de korrels gebeurd wat betekent dat het brongesteente zich of dichtbij bevond, of dat de klasten vrijwel niet verplaatst zijn en het gesteente verbrokkeld is. De verbrokkeling van gesteenten kan uiteenlopende oorzaken hebben.