Baddeleyiet

Baddeleyite is zwart van kleur met een submetallische glans. Het heeft een hardheid van 6,5 en een bruinwitte streep. Baddeleyiet kan ook bruin, bruinachtig zwart, groen en groenachtig bruin zijn. Zijn streep is wit of bruinachtig wit. Het heeft een duidelijk decolleté langs {001} en heeft de neiging om langs (100) te tweeling. Het behoort tot het monoklinische systeem en maakt deel uit van de P21 / c-groep.

Baddeleyite werd voor het eerst gevonden in Sri Lanka in 1892. Het is te vinden in tal van aardse en buitenaardse rotsen. Sommige van deze terrestrische gesteenten zijn carbonatiet, kimberliet, alkalisch syeniet, sommige gesteenten met gelaagde mafische indringers, diabaasdijken, gabbroid-dorpels en anorthosiet. Enkele voorbeelden van buitenaardse rotsen zijn tektieten, meteorieten en maanbasalt. Studies hebben aangetoond dat zirkoon en baddeleyiet kunnen worden gewonnen uit sommige anorthositische gesteenten in proterozoïsche anorthosietcomplexen. Plaatsen waar deze proterozoïsche anorthosietcomplexen te vinden zijn, zijn: het Laramie Anorthosite Complex in Wyoming, de provincies Nain en Grenville in Canada, het Vico Volcanic Complex in Italië, en Minas Gerais en Jacupiranga, São Paulo, Brazilië. Baddeleyiet vormt zich in stollingsgesteenten met weinig silica, het kan worden gevonden in gesteenten die kaliumveldspaat en plagioklaas bevatten. In dunne doorsneden is waargenomen dat baddeleyiet zich vormt in plagioklaaskorrels. Bijbehorende mineralen zijn onder meer ilmeniet, zirkeliet, apatiet, magnetiet, perovskiet, fluoriet, nepheline, pyrochloor en allaniet. Vanwege hun vuurvaste aard en stabiliteit onder verschillende omstandigheden, worden baddeleyietkorrels, samen met zirkoon, gebruikt voor radiometrische ouderdomsbepalingen van uranium-lood.

Baddeleyite behoort tot de oxidegroep, met een samenstelling van ZrO2. Vergelijkbare mineralen die tot dezelfde groep behoren, zijn de rutielgroep: rutiel (TiO2), pyrolusiet (MnO2), cassiteriet (SnO2), uraniniet (UO2) en thorianiet (ThO2). Baddeleyiet is chemisch homogeen, maar het kan onzuiverheden bevatten zoals Ti, Hf en Fe. Hogere concentraties Ti en Fe zijn beperkt tot maffisch-ultramafisch gesteente.