Anorthiet

Het kleurloze, witte, grijze of rode anorthiet heeft een glasglans, een witte streepkleur, een perfecte splijting volgens kristalvlak [001] en een goede volgens [010]. De gemiddelde dichtheid is 2,73 en de hardheid is 6. Het kristalstelsel is triklien en het mineraal is noch radioactief, noch magnetisch.

Anorthiet is een zeer veel voorkomende veldspaat in metamorfe en stollingsgesteenten als pegmatiet. Het is het calcium-eindlid van de plagioklaas-reeks (albiet-anorthiet). De typelocatie voor anorthiet is aangewezen als Monte Somma en de Valle di Fassa, Italië.

Anorthite is een zeldzame compositorische variëteit van plagioklaas. Het komt voor in mafische stollingsgesteente. Het komt ook voor in metamorfe gesteenten van granulietfacies, in gemetamorfoseerde carbonaatrotsen en korundafzettingen. De typegebieden zijn Monte Somma en Valle di Fassa, Italië. Het werd voor het eerst beschreven in 1823. Het is zeldzamer in oppervlakkige rotsen dan normaal vanwege het hoge verweringspotentieel in de Goldich-oplossingsreeks. Het vormt ook een groot deel van de hooglanden van de maan; de Genesis Rock is gemaakt van anorthosiet, dat grotendeels uit anorthiet bestaat. Anorthiet werd ontdekt in monsters van komeet Wild 2, en het mineraal is een belangrijk bestanddeel van Ca-Al-rijke insluitsels in zeldzame soorten chondritische meteorieten.

Anorthite is het calciumrijke einddeel van de reeks vaste plagioklaasoplossingen, het andere einddeel is albiet, NaAlSi3O8. Anorthiet verwijst ook naar plagioklaasamenstellingen met meer dan 90 molecuulprocent van het anorthiet eindstuk. Bij 1 atmosfeer smelt anorthiet bij 1553 ° C.