Alabandiet

Het opake bruingrijze tot zwarte alabandiet heeft een submetallische glans en een donkergroene streepkleur. De splijting is perfect volgens de kristalvlakken [100], [010] en [001], het mineraal heeft een gemiddelde dichtheid van 3,99 en de hardheid is 3,5 tot 4. Het kristalstelsel is isometrisch en het mineraal is niet radioactief of magnetisch.

Alabandiet is een mineraal dat voorkomt in sulfide-aders. De typelocatie is Alabanda, Aydin, Turkije.

Alabandite vormt zich in epithermische polymetallische sulfide-aders en mangaanafzettingen bij lage temperatuur. Het komt voor met acanthiet, calciet, chalcopyriet, galena, pyriet, kwarts, rhodochrosiet, rhodoniet, sfaleriet en natief telluur. Soms werd het gevonden in meteorieten. Plaatsen zijn verschillende gebieden in Antarctica, Argentinië, Armenië, Australië, Bolivia, Brazilië, Bulgarije, Canada, China, Tsjechië, Finland, Frankrijk, Duitsland, Ghana, Griekenland, Groenland, India, Italië, Japan, Kirgizië, Mexico, Nieuw-Zeeland , Noorwegen, Peru, Polen, Roemenië, Rusland, Slowakije, Zuid-Afrika, Zuid-Korea, Zweden, Zwitserland, Taiwan, Tanzania, het Verenigd Koninkrijk, de VS, Oezbekistan en Jemen. Alles bij elkaar zijn momenteel ongeveer 220 vindplaatsen geregistreerd.

Alabandite kristalliseert in het kubische kristalsysteem in de ruimtegroep Fm3m met de roosterparameter a = 5,22 Å en vier formule-eenheden per eenheidscel.

Alabandiet werd voor het eerst beschreven in 1784 door Franz-Joseph Müller von Reichenstein. De mineralennaam is afgeleid van de veronderstelde vindplaats bij Alabanda (Aïdin) in Turkije.

Het mineraal alabandiet is genoemd naar de plaats waar het voor het eerst beschreven werd, Alabanda in Turkije.