Hydroxyapatiet, ook wel hydroxylapatiet (HA) genoemd, is een natuurlijk voorkomende minerale vorm van calciumapatiet met de formule Ca5 (PO4) 3 (OH), maar het wordt meestal geschreven Ca10 (PO4) 6 (OH) 2 om aan te geven dat de kristaleenheid cel bestaat uit twee entiteiten. Hydroxyapatiet is het hydroxyl-einddeel van de complexe apatietgroep. Het OH-ion kan worden vervangen door fluoride, chloride of carbonaat, waardoor fluorapatiet of chloorapatiet ontstaat. Het kristalliseert in het hexagonale kristalsysteem. Zuiver hydroxyapatietpoeder is wit. Natuurlijk voorkomende apatieten kunnen echter ook bruine, gele of groene kleuringen hebben, vergelijkbaar met de verkleuringen van tandfluorose. Tot 50% in volume en 70% in gewicht van menselijk bot is een gemodificeerde vorm van hydroxyapatiet, bekend als botmineraal. Koolzuurhoudend calcium-deficiënt hydroxyapatiet is het belangrijkste mineraal waaruit tandglazuur en dentine zijn samengesteld. Hydroxyapatietkristallen worden ook aangetroffen in de kleine calcificaties, in de pijnappelklier en andere structuren, bekend als corpora arenacea of 'hersenzand'.
