Agaat

Agaat is doorgaans niet giftig, tenzij het in poedervorm is. Langdurige blootstelling aan fijn gemalen poeder kan leiden tot silicose. Draag daarom een stofmasker bij het snijden of polijsten van agaat om het inademen van stof te vermijden.

Kleur, patroon, zuiverheid, transparantie en gewicht zijn de beslissende factoren die de prijs van agaat beïnvloeden. Met een formaat van ongeveer 2,5 cm bedraagt ​​de prijs van een trommelsteen van gemiddelde kwaliteit gewoonlijk $,50-$3/stuk.

Agaat, vanwege zijn microkristallijne structuur, staat bekend om zijn uitzonderlijke stevigheid. Het kan dagelijkse slijtage zeer goed weerstaan, waardoor het minder vatbaar is voor schilfers of scheuren onder normale omstandigheden in vergelijking met veel andere edelstenen.

Agaat is behoorlijk stabiel onder normale omstandigheden. Het gaat goed om met onderdompeling, droogte en algemene verontreinigingen. Het uiterlijk van de steen blijft behouden tegen huishoudelijke detergenten zonder significante veranderingen, waardoor het visueel aantrekkelijk blijft. Gekleurd agaat kan subtiele kleurschakeringen vertonen.

Kantagaat is een variëteit die een kantachtig patroon vertoont met vormen zoals ogen, wervelingen, banden of zigzaglijnen. Blauwe kantagaat komt voor in Afrika en is bijzonder hard. Crazy lace-agaat, typisch te vinden in Mexico, is vaak felgekleurd met een complex patroon, wat een willekeurige verdeling van contourlijnen en cirkelvormige druppels laat zien, verspreid over de rots. De steen is typisch rood en wit gekleurd, maar vertoont ook gele en grijze combinaties.

Mosagaat vertoont, zoals de naam al doet vermoeden, een mosachtig patroon en is groenachtig van kleur. De kleuring ontstaat niet door enige vegetatieve groei, maar door het mengsel van chalcedoon en geoxideerd ijzerhoornblende. Dendritisch agaat vertoont ook vegetatieve kenmerken, waaronder varenachtige patronen die worden gevormd door de aanwezigheid van mangaan en ijzeroxiden.

Turritella-agaat (Elimia tenera) wordt gevormd uit de schelpen van versteende zoetwater Turritella's, gastropoden met langwerpige spiraalvormige schelpen. Evenzo kunnen koraal, versteend hout, poreuze rotsen en andere organische overblijfselen ook agaat vormen.

Koudwateragaten, zoals de wolkenagaat van Lake Michigan, zijn niet gevormd onder vulkanische processen, maar in plaats daarvan gevormd in de kalksteen- en dolomietlagen van mariene oorsprong. Net als agaten van vulkanische oorsprong, werden Coldwater-agaat gevormd uit silicagels die de zakken en naden in het gesteente bekleedden. Deze agaten zijn meestal minder kleurrijk, met gestreepte lijnen van grijze en witte chalcedoon.

Griekse agaat is een naam die wordt gegeven aan bleekwit tot geelbruin agaat dat in 400 voor Christus werd gevonden in Sicilië, ooit een Griekse kolonie. De Grieken gebruikten het voor het maken van sieraden en kralen.

Braziliaanse agaat wordt gevonden als aanzienlijke geodes van gelaagde knobbeltjes. Deze komen voor in bruinachtige tinten die onderling gelaagd zijn met wit en grijs. Kwarts vormt zich binnen deze knobbeltjes, waardoor een opvallend exemplaar ontstaat wanneer het tegenover de gelaagde groei-as wordt gesneden. Het wordt vaak geverfd in verschillende kleuren voor decoratieve doeleinden.

Polyhedroid-agaat vormt een platte vorm die lijkt op een veelvlak. Wanneer het wordt gesneden, vertoont het vaak een karakteristieke gelaagdheid van concentrische polygonen. Er is gesuggereerd dat groei niet kristallografisch wordt gecontroleerd, maar het gevolg is van het opvullen van ruimtes tussen reeds bestaande kristallen die sindsdien zijn opgelost.

Andere vormen van agaat zijn onder meer Holley blauwe agaat (ook wel gespeld als "Holly blue agate"), een zeldzame donkerblauwe lintagaat die alleen in de buurt van Holley, Oregon wordt gevonden; Lake Superior agaat; Carneoolagaat (heeft roodachtige tinten); Botswana-agaat; pluim agaat; condor agaat; buisagaat met zichtbare stroomkanalen of "buisjes" ter grootte van een gaatje; fortificatie-agaat met contrasterende concentrische banden die doen denken aan verdedigingsgrachten en muren rond oude forten; Binghamite, een variëteit die alleen voorkomt op het Cuyuna-ijzerassortiment (nabij Crosby) in Crow Wing County, Minnesota; vuuragaat met een iriserende, interne flits of "vuur", het resultaat van een laag helder agaat over een laag hydrothermisch afgezet hematiet; Patuxent River stone, een rode en gele vorm van agaat die alleen in Maryland voorkomt; Hydro-agaat bevat minuscule insluitsels van water, soms met luchtbellen.

Agate hebben de neiging zich op of in reeds bestaande gesteenten te vormen, waardoor het moeilijk is om hun vormingstijd nauwkeurig te bepalen. Hun gastheerrotsen zijn gedateerd al in de Archean Eon te zijn gevormd. Agaten worden meestal aangetroffen als knobbeltjes in de holtes van vulkanisch gesteente. Deze holtes worden gevormd uit de gassen die zijn opgesloten in het vloeibare vulkanische materiaal dat blaasjes vormt. Holten worden dan opgevuld met silica-rijke vloeistoffen uit het vulkanische materiaal, lagen worden afgezet op de wanden van de holte die langzaam naar binnen werken. De eerste laag die op de spouwmuren wordt afgezet, is algemeen bekend als de grondlaag. Variaties in de aard van de oplossing of in de afzettingsomstandigheden kunnen een overeenkomstige variatie in de opeenvolgende lagen veroorzaken. Deze variaties in lagen resulteren in banden van chalcedoon, vaak afgewisseld met lagen van kristallijn kwarts die gestreepte agaat vormen. Holle agaten kunnen ook ontstaan doordat de afzetting van vloeistofrijk silica niet diep genoeg doordringt om de holte volledig te vullen. Agaat zal kristallen vormen in de verminderde holte, de top van elk kristal kan naar het midden van de holte wijzen.

De primerlaag is vaak donkergroen, maar kan worden gemodificeerd door ijzeroxide wat resulteert in een roestachtig uiterlijk. Agaat is zeer duurzaam en wordt daarom vaak los gezien van zijn eroderende matrix. Als het eenmaal is verwijderd, is het buitenoppervlak meestal ontpit en ruw door het vullen van de holte van zijn vroegere matrix. Agaten zijn ook gevonden in sedimentair gesteente, normaal gesproken in kalksteen of dolomiet; deze sedimentaire gesteenten krijgen holtes, vaak door ontbonden takken of ander begraven organisch materiaal. Als silica-rijke vloeistoffen in deze holtes kunnen doordringen, kunnen agaten worden gevormd.

Agate is een van de meest voorkomende materialen die worden gebruikt in de kunst van het snijden van hardsteen, en is teruggevonden op een aantal oude locaties, wat aangeeft dat het wijdverbreid is gebruikt in de antieke wereld; archeologisch herstel op de site van Knossos op Kreta illustreert bijvoorbeeld zijn rol in de Minoïsche cultuur uit de bronstijd.

Sinds de oudheid gebruikt in veel culturen, is agaat buitengewoon gewaardeerd. Deze edelsteen heeft talloze variëteiten en elk van hen werd geassocieerd met verschillende overtuigingen, hoewel agaat over het algemeen werd gebruikt als bescherming tegen het kwade. Het werd ook gebruikt om angsten, onzekerheden, afgunst en jaloezie af te weren.

De steen kreeg zijn naam van Theophrastus, een Griekse filosoof en natuuronderzoeker, die de steen ontdekte langs de oever van de rivier de Dirillo of Achates (Oudgrieks: Ἀχάτης) op Sicilië, ergens tussen de 4e en 3e eeuw voor Christus.

Agaat wordt beschouwd als een aardende steen die veel verschillende helende effecten heeft, afhankelijk van de kleur van de steen. Bij gebruik tijdens meditatie kan het het spirituele bewustzijn vergroten en paranormale vermogens stimuleren. Samen met dat bewustzijn komt zelfwaarheid en een opbouw van eigenwaarde en zelfvertrouwen.